Από την απογοήτευση στον ενθουσιασμό, μετά πάλι απογοήτευση και τώρα πάλι στον ενθουσιασμό. Μέσα σε αυτή την πρόταση συνοψίζεται σε πολύ λίγα λόγια η φετινή ροκ σεζόν του Ατρόμητου, για την οποία μπορεί να πει κάποιος πάρα πολλά, αλλά σίγουρα όχι ότι έχει βαρεθεί.
Δύο αλλαγές προπονητών και η τρίτη πρόσληψη ήταν η πλέον απρόσμενη εξέλιξη με τον Ρικάρντο Σα Πίντο να επιστρέφει στο Περιστέρι, παρά το γεγονός ότι η πρώτη του θητεία ήταν αποτυχημένη και οι δύο πλευρές “χώρισαν” πριν καν ολοκληρωθεί η σεζόν.
Μέσα σε όλες αυτές τις μεταπτώσεις, η ομάδα του Περιστερίου ανάγκασε τον Ολυμπιακό να παίξει στα όριά του για να την αποκλείσει σε διπλούς αγώνες στην προημιτελική φάση του Κυπέλλου Ελλάδας και επιπλέον με τέσσερις συνεχόμενες νίκες στο πρωτάθλημα έχει επανέλθει κοντά στην πεντάδα, αφού είναι στο -4 από την Ξάνθη και επιπλέον διεκδικεί και την 6η θέση που τα τελευταία χρόνια σηματοδοτεί εξελίξεις.
Ωστόσο, το πραγματικό κέρδος για τους “κυανόλευκους” δεν περιορίζεται σε μια ενδεχομένως και πρόσκαιρη επιτυχία στο πρωτάθλημα, αλλά στην κληρονομιά που χτίζει ήδη και αναμένεται να τη γευθεί ακόμα περισσότερο τα επόμενα χρόνια βάσει του πλάνου που έχει καταρτηθεί τα τελευταία χρόνια.
Όπου κληρονομιά βάλτε την προώθηση, αξιοποίηση και τελικά καθιέρωση παιδιών που δεν διαθέτουν απλά τα φόντα να κουβαλήσουν τον Ατρόμητο στις πλάτες του ακόμα και άμεσα, αλλά θεωρούνται μεγάλα κεφάλαια γενικότερα για την ιστορία που ονομάζεται ελληνικό ποδόσφαιρο και Εθνική ομάδα.
Η σειρά των λέξεων “προώθηση, αξιοποίηση, καθιέρωση” δεν έχει διατυπωθεί με τυχαίο τρόπο, αφού αυτή ακριβώς είναι η σειρά που ακολούθησαν οι ιθύνοντες των “κυανολεύκων” με τα… διαμάντια που άρχισαν την πορεία τους ως ακατέργαστα και βρίσκονται ακόμα σε διαδικασία επεξεργασίας.
Αυτή την αγωνιστική συστήθηκε στον πολύ κόσμο ο Θωμάς Βασιλείου, που αγωνιζόμενος περίπου πέντε λεπτά στην αναμέτρηση με τον Ηρακλή, χάρισε τη νίκη στην ομάδα και είδε τον εαυτό του έστω και για λίγο ως πρώτο θέμα, ως επιβράβευση της δουλειάς που έχει ρίξει τα τελευταία χρόνια. Από τα 13 του στις Ακαδημίες του Ατρόμητου και έπειτα από δανεισμούς σε Ιωνικό, Ηλυσιακό και Τριγλία Ραφήνας, επέστρεψε -με ενέργειες του τεχνικού διευθυντή, Γιάννη Αγγελόπουλου– επί της ουσίας έτοιμος παίκτης, που θέλει τον χρόνο του να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις που φέρει η Super League.
Προπονητής που του έδωσε τις ευκαιρίες και τον εμπιστεύτηκε ήταν ο Τραϊανός Δέλλας, ενώ και στη συνέχεια ο Γιώργος Κορακάκης τον είχε κανονικά στο ροτέισον της ομάδας του, δείχνοντας ότι δεν έμεινε χαριστικά στην ομάδα του Περιστερίου, αλλά το κέρδισε μέσω της δουλειάς του, έχοντας σήμερα 16 συμμετοχές. Δεν είναι όμως μόνο αυτός, που ούτως ή άλλως στα 22 του θα ήταν υπερβολή να χαρακτηρίζεται ακόμα ως ταλέντο με τη στενή έννοια του όρου.
Παρά το γεγονός ότι είναι ο μεγαλύτερος, πιο γνωστοί από τον Ατρόμητο έχουν γίνει οι σχεδόν 19άρηδες, Δημήτρης Λημνιός και Αλέξανδρος Κατράνης. Ο πρώτος με καταβολές που δημιουργούν ένα περίεργο μείγμα, από Βόλο και… Βραζιλία (από τη μητέρα του), μετακόμισε στο Περιστέρι σε ηλικία μόλις 14 ετών, μένοντας στις εγκαταστάσεις του προπονητικού κέντρου της ομάδας στο Μαζαράκη και περίπου δύο χρόνια αργότερα υπέγραψε επαγγελματικό συμβόλαιο κατόπιν υπόδειξης του Γιώργου Παράσχου. Την αξέχαστη για τον ίδιο μέρα του ντεμπούτου του, τη χάρισε ο Ρικάρντο Σα Πίντο στις 25/10/14 σε ένα ματς με τον Εργοτέλη και τον έκανε τον νεαρότερο παίκτη που φόρεσε τη φανέλα με το αστέρι σε επαγγελματικό επίπεδο Super League. Τη φετινή σεζόν είναι βασικός στο αριστερό άκρο της μεσοεπιθετικής γραμμής, έχοντας 19 συμμετοχές και ένα πολύ εντυπωσιακό γκολ κόντρα στην ΑΕΛ.
Όσο για τον Αλέξανδρο Κατράνη, αποτελεί το… πουλέν του Γιώργου Κορακάκη, που με την πρώτη παρουσία στον πάγκο της ομάδας, τον καθιέρωσε στο αριστερό άκρο της άμυνας, αντί του αναντικατάστατου τότε, Μαριάνο Μπίτολο, αφού τον γνώριζε πολύ καλά από την κοινή τους θητεία στην U20 και πλέον δεν βγαίνει από την ενδεκάδα, έχοντας 13 συμμετοχές. Επίσης με καταγωγή από τον Βόλο, έγινε κάτοικος Περιστερίου στα 14, μόνιμος στο προπονητικό κέντρο με τον Ατρόμητο να φροντίζει τα πάντα. Πρόσφατα, μάλιστα, ο Ατρόμητος τις τελευταίες μέρες του Ιανουαρίου απέρριψε πρόταση από τη Σαμπντόρια, ύψους 600.000 ευρώ, δείχνοντας πόσο υπολογίζει σε αυτόν.
Κοινός παρανομαστής της ανεύρεσης αυτών των ταλέντων είναι όλο το τμήμα σκάουτινγκ των Περιστεριωτών, υπό την ηγεσία του Τόλη Αποστόλου, που μπορεί να μην επιθυμεί να ξεχωρίζει το όνομά του, αλλά με τις φετινές παρουσίες στην πρώτη ομάδα από δικά του ευρήματα κάτι τέτοιο φαντάζει αναπόφευκτο.
Και η παραγωγική διαδικασία δεν σταματά εκεί, όπως δεν σταμάτησε τα προηγούμενα χρόνια στους Γιάννη Σκόνδρα, Στέργο Μαρίνο, Κυριάκο Κιβρακίδη, Ανδρέα Τάτο, Τάσο Καραμάνο (οι τρεις τελευταίοι αποκτήθηκαν σε πολύ μικρή ηλικία από κατώτερες κατηγορίες και εντάχθηκαν απευθείας στην πρώτη ομάδα), Βασίλη Μπάρκα κ.ο.κ., αλλά και τους Απόστολο Σκόνδρα, Θανάση Παπαγεωργίου και Παναγιώτη Κόρμπο.
Από πίσω έρχονται οι Σπύρος Νάτσος (πουλέν του Σα Πίντο), Χρήστος Θεοδωράκης, Δημήτρης Τσατσόπουλος και φυσικά ο Μιχάλης Μπαστακός που είναι τώρα δανεικός στον Ηρακλή. Όσο για την πορεία των υποδομών -αν βέβαια στέκεται ως κριτήριο η βαθμολογία- ο Ατρόμητος U20 είναι στην 3η θέση, η U17 στην 5η του Α‘ ομίλου και η U15 στην 1η, αφήνοντας πίσω Ολυμπιακό, ΑΕΚ και Παναθηναϊκό.
Η εικόνα των φετινών παιδιών στην πρώτη ομάδα και όλη η δουλειά που γίνεται στις Ακαδημίες, δείχνουν ίσως το δρόμο που οφείλει να ακολουθήσει όχι μόνο ο Ατρόμητος, αλλά και οι υπόλοιπες ελληνικές ανάλογης ταχύτητας.
Επιμέλεια: Παύλος Κουστέρης
sport-fm.gr
