Πολλές φορές βλέπουμε τους γονείς να προσπαθούν να κάνουν τα πάντα για τα παιδιά τους έτσι ώστε να τα δουν να φτάσουν στην επιτυχία, ενώ κάποιες άλλες παρατηρούμε αδιάφορους γονείς που δεν τους ενδιαφέρει καν η συμμετοχή και η ενασχόληση των παιδιών τους στον αθλητισμό.
Ποιος θα πρέπει ο “ιδανικός” ρόλος της οικογένειας στον αγωνιστικό αθλητισμό;
Είναι τελικά οι γονείς “σύμμαχοι” ή “εχθροί” στην προσπάθεια των παιδιών τους να φτάσουν στην επιτυχία;
Παρατηρούμε συχνά πολλούς γονείς στην προσπάθεια τους να κάνουν τα πάντα για τα παιδιά τους για να τα βοηθήσουν να φτάσουν ψηλά και να επιτύχουν, να κάνουν πολλά λάθη τα οποία κρύβουν πολλές παγίδες. Αυτό πολλές φορές μπορεί να συμβαίνει, επειδή βλέπουν στα μάτια των παιδιών τους τα δικά τους “θέλω” και προσδοκίες. Όμως οι αθλητές τις πλείστες φορές εκλαμβάνουν όλο αυτό το ενδιαφέρον ως πίεση και πολλές φορές προκαλεί άγχος και κάποιες φορές οδηγεί τους αθλητές ακόμα και στην εγκατάλειψη .
Άρα, ενώ οι γονείς προσπαθούν να γίνουν “σύμμαχοι” στη προσπάθεια του παιδιού τους, ασυνείδητα γίνονται εχθροί και καταστρέφουν όλες τους τις προσπάθειες.
Οι γονείς θα πρέπει να έχουν υπόψιν και να θυμούνται ότι τα κίνητρα συμμετοχής των παιδιών στον αθλητισμό δεν είναι η επιτυχία και η νίκη. Η διάκριση και η επιτυχία θα έρθει σιγά σιγά με την σταδιακή αυτό-βελτίωση του αθλητή.
Είναι καλά να θυμούνται επίσης ότι τα παιδιά ξεκινούν την ενασχόληση τους με τον αθλητισμό επειδή αναζητούν την έξαψη, την κοινωνικοποίηση με φίλους, τη διασκέδαση και επειδή περνούν καλά.
Άρα, τα παιδιά θα πρέπει να είναι ελεύθερα να επιλέγουν τα ίδια το άθλημα που θέλουν να ασχοληθούν, το βαθμό που θέλουν να ασχοληθούν αλλά και τους στόχους τους.
Συνεπώς, ο ρόλος της οικογένειας και τον γονέων στον αγωνιστικό αθλητισμό θα πρέπει να περιορίζεται:
- Στη ψυχολογική και συναισθηματική υποστήριξη του αθλητή
- Στην ενθάρρυνση του αθλητή
- Στη προετοιμασία των κατάλληλων διατροφικών πλάνων του αθλητή
- Στο ρόλο του Μεταφορέα προς και από την προπόνηση
- Στη εξασφάλιση των Υλικών Αγαθών (οικονομική στήριξη, αγορά απαραίτητων εξοπλισμών που χρειάζεται ο αθλητής, ενδυμασία κλπ)
- Στο να δίνουν το καλό παράδειγμα και αποτελούν πρότυπο προς τα παιδιά τους.
- Στο να σέβονται και να εμπιστεύονται τον προπονητή.
- Στο να μην εστιάζουν στο αποτέλεσμα αλλά στην προσπάθεια
- Να ενθαρρύνει την ελεύθερη επιλογή για συμμετοχή στον αθλητισμό
- Στο να υποστηρίζει τους στόχους του παιδιού τους
- Στο να βοηθά το παιδί να μάθει μέσα από την συμμετοχή του στον αθλητισμό
- Στο να μην μιλούν άσχημα μπροστά από το παιδί για προπονητές, αθλητές ή και διαιτητές.
- Στο να χειροκροτούν το παιδί, την ομάδα τους αλλά και τους αντιπάλους, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα.
Αν οι γονείς προσπαθήσουν να τηρήσουν τα πιο πάνω θα δουν σημαντική βελτίωση στην συμπεριφορά αλλά και στην απόδοση των παιδιών–αθλητών τους.
Είναι επίσης σημαντικό οι γονείς να έχουν επικοινωνία με τον προπονητή για να μαθαίνουν όλα όσα αφορά την εξέλιξη των παιδιών τους. Οι γονείς ΔΕΝ πρέπει όμως να “πέσουν” στην παγίδα του να συμπληρώνουν τον προπονητή, να κριτικάρουν ή να παριστάνουν τον προπονητή.
Στη περίπτωση αυτή, το παιδί θα συγχυστεί και δεν θα ξέρει ποιον να ακούσει και να εμπιστευτεί.
Χρειάζεται να υπάρχει εμπιστοσύνη στον προπονητή. Ο προπονητής ξέρει και να αξιολογήσει το παιδί και να του δώσει οδηγίες και να το συμβουλεύσει.
Ο γονεικός ρόλος και το λειτούργημα του δεν είναι εύκολη υπόθεση. Χρειάζεται πολλή προσπάθεια για να διατηρούμε τις ισορροπίες. Μην ξεχνάτε όμως ότι αν θέλετε να είστε “σύμμαχοι” και όχι “εχθροί” στη προσπάθεια αυτή, αξίζει η προσπάθεια!
Θάλεια Παναγή
Associate Lecturer at UCLan Cyprus
ΜSc Αθλητική Ψυχολογία
ΜΑ Κλινική –Συμβουλευτική Ψυχολογία
Thalia@clearmindpro.com
Πηγή: healthnews.reporter.com.cy
