Δεν είναι εύκολο να είσαι γονιός αθλητή. Η συμπεριφορά σου διαμορφώνει και τον χαρακτήρα του παιδιού σου. Αν εσύ είσαι σωστός, τότε και ο “μικρός” θα είναι σωστός!
Ο αθλητισμός επιτρέπει στα παιδιά να αποτύχουν, να μάθουν, να αναπτυχθούν και να διασκεδάσουν να πάρουν τα εφόδια εκείνα που θα τα κάνουν πραγματικούς νικητές.
Μπορεί να αναδείξει τον καλύτερο (και κάποιες φορές τον χειρότερο) εαυτό του παιδιού και του γονέα εξίσου. Οι αξίες που θα πάρει το παιδί από τον αθλητισμό είναι πολύ πιο σημαντικές από κάθε μορφή γονικής επιβράβευση.
Οι γονείς δυστυχώς, πολλές φορές άθελά τους και πάντα με τις καλύτερες προθέσεις, καταλήγουν να σαμποτάρουν την αθλητική εξέλιξη του παιδιού τους καθώς και την προσπάθεια του προπονητή.
Υπάρχουν δυο κατηγορίες γονέων
Στην πρώτη ανήκουν γονείς που είναι υποστηρικτικοί στα παιδιά τους κατά τη διάρκεια του αγώνα. Στο τέλος του αγώνα και ανεξάρτητα από την έκβαση του θα τα αγκαλιάσουν και θα τα συγχαρούν για την προσπάθεια τους και όχι τόσο για το αποτέλεσμα.
Από την άλλη πλευρά υπάρχει και μια δεύτερη κατηγορία γονέων, αυτή που δυστυχώς συμπεριλαμβάνει γονείς που θα ακούσεις να φωνάζουν και να κριτικάρουν από την κερκίδα για την εμφάνιση του παιδιού τους, για τις επιλογές του προπονητή, για τις αποφάσεις του διαιτητή ακόμα και για την βαθμολογία του κριτή.
Αν ανήκετε στη δεύτερη κατηγορία τότε δυστυχώς έχετε με τη συμπεριφορά σας αναιρέσει τον λόγο που στείλατε το παιδί σας σε ένα άθλημα. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση, όσο καλός χαρακτήρας και να είναι το παιδί σας να καρπωθεί τα οφέλη του αθλητισμού και δυστυχώς η αίτια είστε εσείς.
Ποτέ όμως δεν είναι αργά για να αλλάξουμε προκειμένου να βοηθήσουμε μέσα από τον εαυτό μας και τα παιδιά μας.
Ας δούμε μαζί κάποιες μικρές αλλά χρήσιμες συμβουλές;
· Δεν θα πρέπει να προβάλουμε τις δίκες μας φιλοδοξίες επάνω στο παιδί: Πολλά παιδιά καταλήγουν να αθλούνται για να ικανοποιήσουν τους γονείς τους. Κάτι τέτοιο αυξάνει το άγχος του παιδιού και μειώνει τα επίπεδα διασκέδασης. Τελικά πολλά από αυτά τα παιδιά διακόπτουν τον αθλητισμό ως επανάσταση ενάντια στο γονέα.
· Η υποτίμηση του προπονητή ή του διαιτητή-κριτή απομακρύνει τον αθλητή από την αυτοκριτική και κατ’ επέκταση την διερεύνηση στοιχείων που θα τον κάνουν να εξελιχθεί
· Δεν θα πρέπει να υπερτιμάμε τη νίκη για το παιδί προβάλλοντας πως σημασία έχει μόνο το να νικήσει, αγχώνεται και πιστεύει πως όταν δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο δεν είναι αποδεκτό και δεν αξίζει την αγάπη του γονέα.
· Αποφεύγουμε την διαφορετική συμπεριφορά μετά από μια ήττα: σημαντική η ενίσχυση της σημασίας της συμμετοχής και του πόσο ο γονέας απολαμβάνει να βλέπει το παιδί του να αγωνίζεται.
Πηγή: Sportsacademies.opap.gr
