Ο Βαγγέλης Ξεπαπαδάκης είναι ποδοσφαιριστής της U20 του Παναθηναϊκού και μιλάει αποκλειστικά στο talentabout.gr για το ενδιαφέρον του τριφυλλιού, την μετακίνηση του στο Κορωπί, αλλά και για την ζωή του στο ποδόσφαιρο.
Πώς ξεκίνησες να παίζεις ποδόσφαιρο;
Ξεκίνησα να παίζω όταν ήμουν περίπου 8 ετών και στην αρχή πήγαινα για να περάσει η ώρα μου στην πρώτη μου ομάδα, Επισκοπή. Δεν έλεγα από πολύ μικρός ότι θα γίνω ποδοσφαιριστής, δεν το είχα σκεφτεί ποτέ. Απλά μου άρεσε να παίζω και κάποια στιγμή μου είπαν ν’ αρχίσω να πηγαίνω εντατικά στις προπονήσεις γιατί ήμουν καλός. Έκατσα πέντε χρόνια εκεί τελικά κι έμαθα πολλά.
Ποιοι έπαιξαν σημαντικό ρόλο στο ξεκίνημα της καριέρας σου;
Κάποια στιγμή ήρθε ένας προπονητής, ο Μπάμπης Αποστολάκης και είπε στους δικούς μου και μου πρότεινε να πάω στην ακαδημία του Κώστα Ανυφαντάκη. Αυτοί οι δύο με βοήθησαν στην καριέρα μου, μιας και βελτιώθηκα πολύ μαζί τους και ενδιαφέρθηκε ο Παναθηναϊκός.
Πώς προέκυψε το ενδιαφέρον του Παναθηναϊκού;
Ήμουν στη μεικτή Κρήτης και όταν παίξαμε έναν τελικό με τη μεικτή Θεσσαλονίκης είχα καλή απόδοση και κάπως έτσι με είδαν οι άνθρωποι της ομάδας. Θυμάμαι είχαμε χάσει 2-0, απλά εγώ είχα κάνει καλό ματς. Στη συνέχεια έκανα δοκιμαστικά το 2010 αλλά επειδή ήμουν πιο μικρός απ’ όσο έπρεπε. Έτσι περίμενα και το επόμενο καλοκαίρι με φώναξαν να έρθω από την Κρήτη.
Οι γονείς σου πώς το δέχθηκαν όταν τους είπες ότι θα φύγεις για Αθήνα;
Όπως είπα, είχα πάει για δοκιμαστικά και ήταν καλοκαίρι. Όταν γύρισα πήγα μια μέρα στην παραλία και εκεί με πήραν τηλέφωνο ενώ ήμουν εκεί, λέγοντάς μου ότι με ζητούσε ο Παναθηναϊκός. Μάλιστα επειδή θα έληγε η μεταγραφική περίοδος έπρεπε να μεταβώ στην Αθήνα άμεσα για να προλάβω να βγάλω δελτίο. Αμέσως έτρεξα σπίτι και το είπα στους δικούς μου, ότι με ζήτησε ο κύριος Σαμαράς. Ο πατέρας μου είχε προετοιμαστεί απ’ ότι κατάλαβα, το περίμενε μάλλον, ωστόσο η μητέρα μου σάστισε για λίγο. Έφυγα τόσο γρήγορα που ούτε καν σκέφτηκα πώς θα ήταν να ζήσω μακριά από το σπίτι μου.
Πώς αισθάνθηκες όταν έφυγες από την Κρήτη να παίξεις ποδόσφαιρο στον Παναθηναϊκό;
Τους πρώτους τρεις μήνες δεν ήξερα καλά καλά τους προπονητές μου και τα παιδιά εδώ, με αποτέλεσμα να μην είμαι καλός στις προπονήσεις και να έχω πολλά στο κεφάλι μου. Με τον καιρό, όμως, γνώρισα τα παιδιά εδώ και εγκλιμαστίστηκα γρήγορα. Οι συμπαίκτες μου με υποδέχθηκαν με ωραίο τρόπο, και για να είμαι ειλικρινής ήταν κάτι που δεν το περίμενα, αφού δεν ήξερα και πολλά παιδιά από την Αθήνα μέχρι τότε. Πάντα όταν αλλάζεις περιβάλλον και δεν γνωρίζεις τη νοοτροπία της πόλης, είσαι λίγο σφιγμένος. Ευτυχώς το διάστημα προσαρμογής μου ήταν μικρό και γι’ αυτό φρόντισαν οι συμπαίκτες μου.
Τι σου έλειψε περισσότερο;
Μου έλειψαν αρκετά οι φίλοι και η οικογένειά μου αλλά προσπαθούσα να μην το δείχνω ότι μου έλλειπαν.
Πώς ήταν τα πράγματα στο χορτάρι όταν έγινες μέλος του Παναθηναϊκού;
Πολύ διαφορετικά, το επίπεδο που συνάντησα εδώ κάνοντας προπόνηση με τους συμπαίκτες μου ήταν σαφώς ανώτερο. Ήθελα λίγο χρόνο στην αρχή για να μπορέσω να συνηθίσω και να μπω στο κλίμα της ομάδας.
Που αγωνίζεσαι στο γήπεδο;
Έχω αλλάξει πολλές θέσεις. Αν μου ζητηθεί θα παίξω όλες τις θέσεις του κέντρου, είτε στον άξονα ή στα δεξιά ή στ’ αριστερά. Πλέον παίζω πιο πολύ στα πλάγια και δεξιά.
Ποια είναι τα στοιχεία στα οποία δουλεύεις παραπάνω στις προπονήσεις και θέλεις να γίνεις καλύτερος σ’ αυτά;
Στις προπονήσεις δουλεύουμε πάρα πολλά πράγματα, όλα παίζουν ρόλο και δεν μπορείς να εστιάσεις μόνο σε ένα στοιχείο. Πρέπει να κάνεις πολλά πράγματα σωστά για να προχωρήσεις στο επαγγελματικό επίπεδο. Μαθαίνω πολλά πράγματα κάθε μέρα, αφού έχουμε προπονητές που γνωρίζουν τόσες λεπτομέρειες, ώστε σε κάθε προπόνηση να μαθαίνεις κάτι νέο. Προσωπικά θεωρώ ότι χρειάζομαι δουλειά στο φυσικό κομμάτι. Ακόμη, ωστόσο, δεν κάνουμε ενδυνάμωση, δεν έχουμε φτάσει σε αυτό το ηλικιακό κομμάτι.
Πώς είναι το επίπεδο στα πρωταθλήματα Υποδομής;
Το πρωτάθλημα είναι πιεστικό, όλες οι ομάδες μπορούν να κάνουν τη ζημιά, ασχέτως βαθμολογικής θέσης. Εμείς από την πλευρά μας προσπαθούμε να παίξουμε ποδόσφαιρο χωρίς σκληρά φάουλ, αλλά με τακτική.
Ποια είναι τα στοιχεία που πρέπει να έχει ένας παίκτης για να αναδεχθεί μέσα από τα πρωταθλήματα υποδομής και να φτάσει στην πρώτη ομάδα;
Βασικό στοιχείο είναι η τεχνική κατάρτιση. Πρέπει να είσαι τεχνίτης καλός, να μην χάνεις την μπάλα για να βοηθήσεις την ομάδα σου, ωστόσο εξίσου σημαντικό είναι να είσαι συγκεντρωμένος στο παιχνίδι. Πρέπει να είσαι οξυδερκής και να αντιδράς σε οποιαδήποτε στιγμή με το σωστό τρόπο, γι’ αυτό λέω ότι πρέπει να είμαστε συνεχώς συγκεντρωμένοι.
Πώς είναι μία καθημερινή ημέρα σου; Ποιο είναι το πρόγραμμά σου;
Το πρωί έχω σχολείο, φέτος πηγαίνω στη Β‘ λυκείου. Ευτυχώς είναι καλό σχολείο και δεν έχω παράπονο από κανέναν, μας προσέχουν πολύ. Μέχρι τις 14.00 είμαι εκεί, μετά τρώω μεσημεριανό μέχρι τις 14.30 και στις 16.00 έχουμε προπόνηση, η οποία διαρκεί περίπου 1,5-2 ώρες. Στη συνέχεια διαβάζω για το σχολείο και ό,τι μείνει είναι ο ελεύθερος χρόνος μου.
Στον ελεύθερο χρόνο σου τι κάνεις;
Μπορεί να πάω καμιά βόλτα με τους φίλους μου ή να χαζέψω για λίγο στο internet.
Ποιοι είναι οι κολλητοί σου στην ομάδα; με ποιούς κάνεις παρέα;
Οι κολλητοί μου στην ομάδα είναι Ίνγκλι Ντόκο κι Γιώργος Νικολογιάννης. Είναι οι πιο καλοί μου φίλοι, μ’ αυτούς θα βγούμε έξω ή όταν έχουμε ρεπό με φιλοξενούν στο σπίτι τους. Ήταν, άλλωστε, οι δύο πρώτοι που με καλωσόρισαν όταν ήρθα στην ομάδα.
Ασχολείσαι με ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο; Ποια είναι η αγαπημένη σου ομάδα;
Είμαι Μίλαν λόγω του Κακά. Θυμάμαι το 2007 που είχε πάρει τη Χρυσή Μπάλα έβλεπα φάσεις από αγώνες στο youtube και τον λάτρεψα από τότε. Ήταν φανταστικός παίκτης και η Μίλαν είχε μια σπουδαία ομάδα. Φέτος όμως βλέπω να παίρνει το Champions League η Μπαρτσελόνα, είναι με διαφορά η καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη.
💭😊💭💭😊 A video posted by Vaggelis Xepapadakis (@xep_vaggelis) on
Πώς περιμένει ένας παίκτης τη στιγμή να θα περάσει από τις μικρές ομάδες να παίξει στην πρώτη;
Δεν περιγράφεται. Είναι κάτι που σου δημιουργεί άγχος, αλλά είναι για καλό. Εγώ για παράδειγμα δεν πίστευα ποτέ ότι θα είχα την ευκαιρία να παίξω ποδόσφαιρο. Παρόλα αυτά όταν μου έτυχε ήμουν σίγουρος ότι θα τα καταφέρω. Φυσικά σ’ αυτό ρόλο σημαντικό παίζει και η τύχη, υπήρξαν πολλοί καλοί παίκτες που τους έβλεπες και ήξερες ότι θα κάνουν καριέρα, αλλά λόγω ενός τραυματισμού ή μιας ατυχίας, χάθηκαν. Γι’ αυτό είπα και πριν ότι δεν θέλουμε σκληρά μαρκαρίσματα…
Ποιες προσπάθειες ή θυσίες πρέπει να κάνει ένα παιδί στην ηλικία σου για να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο επαγγελματικά;