Παιδί της Ακαδημίας του ΠΑΟΚ, ο Γιάννης Μιχαηλίδης μιλά στα κανάλια της Novasports για τα όσα έχουν συμβεί στη ζωή του.
Μιλά για τον Χρήστο Τζόλη, όπου είναι συμπαίκτες πολλά χρόνια και πως τον βοήθησε η συνεργασία μαζί του σε επίπεδο πρώτης ομάδας.
Αναλυτικά τα όσα είπε:
Έχοντας ήδη βιώσει τα πλέι οφ ως βασικός στην πρώτη ομάδα και με ανάλογο ξεκίνημα στη νέα σεζόν, πλέον έχεις συνειδητοποιήσει την πραγματικότητα του ονείρου σου;
“Για μένα όλο αυτό είναι… πρωτόγνωρο. Όταν στην αρχή των πλέι οφ ξεκίνησα ν’ αγωνίζομαι και να παίρνω τα πρώτα λεπτά συμμετοχής δεν μπορούσα να το συνειδητοποιήσω. Από αρχηγός στην U19 βασικό μέλος στην πρώτη… Συνεχίζω να δουλεύω σκληρά, προσπαθώ καθημερινά να γίνομαι καλύτερος, δίνω το 100% και προσπαθώ να κερδίζω τη θέση μου παιχνίδι με παιχνίδι”.
Αυτήν η νέα πραγματικότητα που βιώνεις έχει εμπλουτιστεί μ’ ευρωπαϊκές παραστάσεις κόντρα σε ομάδες που μέχρι πρότινος παρακολουθούσες στην τηλεόραση. Πόσο το δυναμώνει όλο αυτό πλέον που ζεις;
“Ναι, είναι όντως ένα όνειρο, γιατί όταν κάθεσαι στο σπίτι σου και βλέπεις Champions League και ξαφνικά βρίσκεσαι σε μια θέση που να παίζεις εσύ ο ίδιος στα προκριματικά και τώρα στα πλέι οφ… Νιώθω πολύ υπερήφανος, χαρούμενος για μένα, για την ομάδα, για τους στόχους που έχουμε θέσει και πετυχαίνουμε καθημερινά. Συνεχίζουμε… Θα πάμε εκεί την Τρίτη να πάρουμε ένα καλό αποτέλεσμα, να επιστρέψουμε εδώ για να πάρουμε την πρόκριση στους ομίλους”.
Είχες άγχος μπαίνοντας σ’ αυτά τα ματς;
“Δεν είμαι παίκτης που αγχώνομαι τόσο. Επικεντρώνομαι στο πώς θα δώσω το 100% για να κερδίσει κάτι η ομάδα από μένα. Όχι άγχος παικτικό απλά η θέληση για το 100%”.
Μπαίνοντας σ’ αυτά τα νέα ποδοσφαιρικά… “λημέρια” ας πούμε, ποιοί ήταν αυτοί που σε βοήθησαν περισσότερο για να παρουσιαστείς όσο το δυνατόν καλύτερος;
“Αρχικά, η βοήθεια ξεκίνησε από την προετοιμασία. Οι συμπαίκτες μου με βοήθησαν πάρα πολύ και οι παλιοί και οι καινούριοι, οι προπονητές μας και καθημερινά οι συνεχίζουν να με βοηθούν, τόσο στο Πρωτάθλημα όσο και στο Champions League όπως και στο Κύπελλο που θα έρθει”.
Δεν είναι μόνον το αγωνιστικό κομμάτι είναι και το ψυχολογικό…
“Ναι, βέβαια… Εννοείται, εννοείται… Πάνω από όλα είναι το ψυχολογικό, το αγωνιστικό βγαίνεις και δίνεις αυτό που είσαι”.
Σε ότι έχει να κάνει με τους συμπαίκτες σου που αγωνίζονται στην ίδια θέση με σένα, επειδή είχαμε δει και στα πλέι οφ τον Ίνγκασον σε ρόλο καθοδηγητή πυκνά-συχνά…
“Οι παίκτες που αγωνίζονται στη θέση μου, με βοηθούν όλοι λίγο περισσότερο, γιατί καταλαβαίνουν και την κατάσταση που βρίσκομαι γιατί έχουν περάσει κι αυτοί από το ίδιο σημείο”.
Πόσο σημαντικό είναι για σένα πως στην πρώτη ομάδα έχεις ως συμπαίκτες παιδιά με τα οποία ήσασταν μαζί και στην Κ19, όπως ο Τζόλης και ο Λύρατζης;
“Όταν ξεκινάς μια χρονιά στην U19 μαζί – για παράδειγμα – με τον Τζόλη και φτάνεις να παίζεις στη βασική 11άδα της πρώτης ομάδας μαζί με τον Χρήστο, έχεις μια ‘χημεία’ παραπάνω, μια συνεργασία παραπάνω, μια ελευθερία να το πω κι αυτό βγαίνει σε καλό δικό μου και της ομάδας”.



