Αντίστροφα μετράει ο χρόνος για τη λήξη της μεταγραφικής περιόδου στην Ελλάδα, με τις ομάδες της Stoiximan Super League – και όχι μόνο – να κλείνουν σιγά σιγά τις υποθέσεις τους. Αν μη τι άλλο, τη φετινή σεζόν οι σύλλογοι του κορυφαίου πρωταθλήματος της χώρας ξεπέρασαν κάθε προσδοκία, αφού σε σύγκριση με πέρυσι δαπάνησαν σχεδόν 25 εκατ. ευρώ περισσότερα.
Παρόλα αυτά, η γκρίνια καλά κρατεί και πολλοί εξέφρασαν τη δυσαρέσκεια με τις ομάδες τους, για το γεγονός πως δεν πήραν τον “Χ” ή τον “Ψ” στην ομάδα τους. Παρόλα αυτά, μία μεταγραφή δεν είναι τόσο εύκολη όσο φαίνεται και αυτό διότι τα χρήματα που ξοδεύονται είναι πολύ περισσότερα από αυτά που φαίνονται. Για την οικονομία της συζήτησης, θα πάρουμε ως παράδειγμα την περίπτωση Ποντένσε που απασχόλησε πολύ την επικαιρότητα το περασμένο καλοκαίρι.
Σε πρώτο χρόνο, λοιπόν, ο Ολυμπιακός θα έπρεπε να ασχοληθεί με την ρήτρα της Γουλβς. Αυτή χωρίζεται σε δύο σκέλη. Τη ρήτρα αποδέσμευσης και τη ρήτρα εξαγοράς. Η πρώτη αποτελεί το ποσό που ορίζει ο εκάστοτε σύλλογος για έναν παίκτη, το λεγόμενο buy out, προκειμένου να τον παραχωρήσει. Δηλαδή, στην περίπτωση του Ποντένσε, εφόσον οι “ερυθρόλευκοι” έδιναν τα 10 εκατομμύρια ευρώ που ζητούσε το κλαμπ, τότε εκείνο ήταν υποχρεωμένο να τον αφήσει να φύγει.
Όσον αφορά τη ρήτρα εξαγοράς, αυτή αφορά τα χρήματα που καλείται να δώσει ένας ποδοσφαιριστής για να “σπάσει” το συμβόλαιό του. Αυτό τι σημαίνει; Σημαίνει πως θεωρητικά ο Ποντένσε θα έπρεπε να δώσει κάποια λεφτά στη Γουλβς και εκείνη με τη σειρά της θα του επέτρεπε να πάει στον Ολυμπιακό ως ελεύθερος. Βεβαίως, αν αυτό το ποσό οριζόταν για παράδειγμα στα έξι εκατ. ευρώ, αυτοί που θα τα πλήρωναν θα ήταν οι Πειραιώτες. Απλά θα το έκαναν μέσω του ποδοσφαιριστή.
Εφόσον, λοιπόν, παίκτης και ομάδες έφταναν σε συμφωνία, τότε μετά θα ακολουθούσε η συζήτηση μεταξύ Ποντένσε και Ολυμπιακού. Σύμφωνα με τα όσα προέκυψαν από το ρεπορτάζ, ο Πορτογάλος ζητούσε κλειστό πενταετές συμβόλαιο με απολαβές ύψους τριών εκατ. ευρώ ετησίως. Αυτά τα τρία εκατ. ευρώ όμως υπάγονται και σε φορολογία, η οποία ανέρχεται στο 22%. Τι σημαίνει αυτό; Τρία επί πέντε που είναι ο μισθός ίσον με 15 εκατ. ευρώ, συν 660 χιλιάδες επί πέντε που είναι ο φόρος μας κάνει συνολικά 18,3 εκατ. ευρώ. Σε αυτά προστίθεται η εισφορά αλληλεγγύης, που κυμαίνεται μεταξύ 2,8% και 8%, η οποία μπορεί να εκτοξεύσει το νούμερο ακόμα και στα 19 εκατ. ευρώ.
Δηλαδή, αν για τις ανάγκες του σεναρίου, πούμε έξι εκατ. ευρώ – το ποσό που έδωσε η Αλ Σαμπάμπ για να πάρει τον Ποντένσε – συν ακόμα 18,5 στην καλύτερη, τότε μέχρι στιγμής το σύνολο φτάνει τα 24,5 εκατ. ευρώ. Όμως τα έξοδα δεν τελειώνουν εκεί.
Διότι ο σύλλογος στον οποίο μετεγγράφεται ένας ποδοσφαιριστής θα πρέπει να προσφέρει και παροχές στον παίκτη, όπως π.χ. είναι το σπίτι και οι λογαριασμοί αυτού, το όχημα και ό,τι άλλο προβλέπεται στη μεταξύ τους συμφωνία.
Γίνεται εύκολα κατανοητό, λοιπόν, πως μία μεταγραφή για να πραγματοποιηθεί μόνο εύκολη υπόθεση δεν είναι και πως κρύβει πολλά περισσότερα -οικονομικά δεδομένα– από αυτά που φαίνονται με… γυμνό μάτι.
