Παραχωρώντας συνέντευξη στο “Sport24 103,3” ο ομοσπονδιακός προπονητής της Εθνικής Ελπίδων (U21), Αντώνης Νικοπολίδης, μεταξύ άλλων, μίλησε για την πολύ καλή δουλειά που γίνεται στις υποδομές των ομάδων, ενώ αναφέρθηκε και στην “περιπέτεια” της Εθνικής U21 τον ερχόμενο Σεπτέμβριο με “έπαθλο” την πρόκριση στο Euro 2019.
Ο Αντώνης Νικοπολίδης μίλησε με τα καλύτερα λόγια για τον Πάουλο Μπέντο λέγοντας ότι του “βγάζει το καπέλο” και ότι ο κόσμος πρέπει να στηρίξει την προσπάθεια με τους νεαρούς ποδοσφαιριστές.
Αναλυτικά όλα όσα είπε ο κ.Νικοπολίδης:
Για την αλλαγή νοοτροπίας των Γερμανών: “Στη Γερμανία προσπαθούν να παίξουν ποδόσφαιρο κυριαρχίας. Η Ντόρτμουντ ήταν καταπληκτική χθες. Η Μπάγερν του Γκουαρδιόλα επίσης καταπληκτική. Τώρα, υπάρχει η Αγγλία U17 που μοιάζει με ισπανική ομάδα στον τρόπο παιχνιδιού. Και μας έκανε εντύπωση. Ψηλά παιδιά τέλος, πολύ μπάλα”.
Για το αν μπορεί να γίνει αυτό με τους Ελληνες: “Μια εθνική στρατηγική πρέπει να γίνει, από τα 10-12 και μετά στις εθνικές ομάδες. Σε πέντε έξι μέρες για να καταφέρει κάτι τέτοιο ο ομοσπονδιακός προπονητής, θα πρέπει να είναι ιδιοφυΐα. Άμα πούμε και αποφασίσουμε ότι μας νοιάζει να βγάλουμε παίκτες, περισσότερο δημιουργούς, παρά αμυντικογενείς, χωρίς να μας νοιάζει το αποτέλεσμα”.
Για τους Ελληνες παίκτες: “Η εθνική δημιούργησε μια φιλοσοφία. Οι Ευρωπαίοι πιο εύκολα θα πάρουν διεθνή αμυντικό, από την Ελλάδα, παρά επιθετικογενείς παίκτες”.
Για τις εθνικές ομάδες: “Αυτή την εποχή γίνεται καλή δουλειά στην υποδομή. Τα τελευταία 10 χρόνια γίνεται καλή δουλειά. Μεγάλες ομάδες παίρνουν παιδιά που τα φιλοξενούν στις εγκαταστάσεις, γίνεται σωστή δουλειά, ωστόσο φτάνουμε σε ένα σημείο στα 19 που κολλάει το σύστημα, γιατί είναι δύσκολο να εμπιστευθείς νέα παιδιά”.
Για τον Πάουλο Μπέντο που χρησιμοποιεί πολλούς νεαρούς παίκτες: “Νομίζω ότι είναι η δική του φιλοσοφία, γιατί πιστεύει σε αυτό που βλέπει μπροστά του. Εμείς που γνωρίζουμε την πίεση για το αποτέλεσμα της Κυριακής, καταλαβαίνουμε. Εγώ δεν θα το “κανα. Θα έβαζα σιγά-σιγά, έναν ή δύο. Αυτό που κάνει ο Μπέντο εγώ του βγάζω το καπέλο…”
Για το αν είναι επικίνδυνο να “καούν” αυτά τα παιδιά: “Δεν μπορούν να καούν τα παιδιά, ο κόσμος πρέπει να τα στηρίξει. Οχι σε μια αποτυχία να πέσουν όλοι πάνω τους. Καμιά φορά δεν ξέρουμε τι θέλουμε. Παίρνουμε ξένους, λέμε γιατί 9-10 ξένους. Βάζουμε Ελληνες, γιατί βάζουμε μικρούς. Κάποια στιγμή να καταλάβουμε τι θέλουμε…”
Για το αν χρειάζονται έμπειροι παίκτες δίπλα στους νέους: “Αν δίπλα σε ταλαντούχα παιδιά, βάζεις έμπειρους, θα έχεις διπλό κέρδος. Μήπως όμως είμαστε και πολύ αυστηροί στις κρίσεις μας; Τώρα γίνεται μια προσπάθεια του Ολυμπιακού και του Μπέντο να στηριχτούν ταλαντούχα παιδιά και είμαστε μήπως το ένα, μήπως το άλλο; Αυτός πάντως που παίρνει την απόφαση, έχει και τα κότσια”.
Για το αν είναι άδικο που ο Τσόρι δεν χρησιμοποιείται: “Στη συγκεκριμένη περίπτωση, θα βάλω και τον Καμπιάσο στην κουβέντα. Ο Τσόρι δεν είναι το μέλλον. Χωρίς να θεωρώ ότι η συμπεριφορά προς τον παίκτη είναι σωστή. Αυτή όμως είναι η φιλοσοφία του προπονητή, η νοοτροπία του. Το να πάρεις μια τέτοια απόφαση, να πας να παίξεις με τέτοια παιδιά, εγώ πανηγυρίζω, χαίρομαι… Σαν Έλληνας ποδοσφαιριστής και πλέον ως προπονητής, μου αρέσει να προωθήσουμε Έλληνες παίκτες. Και στον Παναθηναϊκό γίνεται μια προσπάθεια τώρα και στον ΠΑΟΚ, αλλά και στον Αστέρα γίνεται μια γενικότερη ελληνοποίηση. Γιατί λέμε ότι κάτι τέτοιο λείπει”.
Για το πώς πρέπει να λειτουργούν οι ομάδες: “Πάλι στο τέλος της χρονιάς θα πάμε σε ξένους παίκτες, γιατί πρέπει να περάσουμε στο Τσάμπιονς Λιγκ. Καλύτερα να πάρεις 4 ξένους καλούς, παρά εννέα ή 10 αμφιβόλου αξίας. Και οι Ελληνες ποδοσφαιριστές πρέπει να καταλάβουν ότι όλα έχουν πέσει προς τα κάτω. Και να καταλάβουν ότι πρέπει πρώτα να παίξεις και μετά να απαιτήσεις να πληρωθείς καλά”.
Για τη θέση που θεωρεί ότι πρέπει να παίζει ο Ρέτσος και ο Ανδρούτσος: “Ο Ρέτσος είναι μια ιδιάζουσα περίπτωση. Θα τον έβαζα να παίξει αμυντικό χαφ. Στην U20 έχει παίξει αρκετά. Όχι δεξί μπακ ή αριστερό. Στόπερ και αμυντικό χαφ είναι η θέση του. Αμυντικό χαφ καλύτερα. Ο Ανδρούτσος δίπλα στον σέντερ φορ, αλλά και δίπλα στον αμυντικό χαφ που τον έβαλε ο Μπέντο είναι επίσης καλός. Στις δικές μας εποχές δύσκολα θα μπορούσες να μπεις μέσα. Βέβαια, στον Παναθηναϊκό υπήρχε μια γενιά Ελλήνων που ήταν τα αφεντικά της ομάδας στα αποδυτήρια, όπως και στον Ολυμπιακό”.
Για το αν είχε μπροστά του, ως τερματοφύλακας, νεαρούς παίκτες: “Θα προσπαθούσα να τους συμβουλέψω όσο γίνεται καλύτερα, ιδίως όταν γίνεται ένα λάθος να τους τονώσω το ηθικό. Ο στόπερ αντιμετωπίζει πάντα τον καλύτερο παίκτη της αντίπαλης ομάδας. Και ζητάμε και άλλα πράγματα, να δίνει σωστά την μπάλα, όχι απλά δίωξε και κόψε”.
Για τα όσα συμβαίνουν στον Παναθηναϊκό: “Πιέζεται λόγω απώλειας τίτλου, όλο το σύστημα νιώθει πιεσμένο. Πιο πριν ο Παναθηναϊκός είχε μπάτζετ να υπηρετήσει, ήταν δεύτερος. Με τον Στραματσόνι χάθηκε αυτό. Δεν μπορείς να δίνεις τα κλειδιά στον προπονητή και να του λες, φέρε όποιον θέλεις. Πρέπει να έχεις και τμήμα σκάουτινγκ που να φέρνει παίκτες που ταιριάζουν. Ο Παναθηναϊκός ξόδεψε αρκετά φέτος, ήρθαν πάρα πολλοί παίκτες, το μπάτζετ έχει ξεφύγει. Και τώρα ο Λυμπερόπουλος θα μαζέψει την κατάσταση. Βαραίνει το ταμείο και δεν μπορεί να υπηρετήσει το πλάνο. Ο Ουζουνίδης και ο Λυμπερόπουλος μπορούν να βρουν τους παίκτες που χρειάζεται, για να υπηρετήσουν το σύστημα. Σε πρώτη φάση θα κοιτάξουν να είναι η ομάδα στην Ευρώπη ή να κυνηγήσει το Τσάμπιονς Λιγκ και μετά από δύο τρία χρόνια να διεκδικήσει το πρωτάθλημα”.
Για τις συχνές αλλαγές προπονητών: “Το να αλλάζεις προπονητής είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να σου συμβεί. Ο Ολυμπιακός το πλήρωσε και το είδαμε στο ματς με την Αρούκα, όπου πέρασε δύσκολες καταστάσεις. Με το να αλλάζεις προπονητή, αλλάζεις φιλοσοφία και στρατηγική. Άλλη με τον Κετσπάγια, εντελώς διαφορετική με τον Χιμένεθ. Η λογική πάμε για πρωτάθλημα στην ΑΕΚ δεν ήταν σωστή. Πλέον οι παίκτες αισθάνονται πιο άνετοι και χτίζουν την ομάδα για το μέλλον. Πιστεύω πως έχουν βάλει στόχο το κύπελλο και κυνηγούν τα πλέι οφ”.
Για τα λάθη που κάνουν οι τερματοφύλακες στην Ελλάδα: “Τερματοφύλακας χωρίς λάθος δεν γίνεται. Περισσότερο από ανασφάλεια του προπονητή γίνονται οι αλλαγές. Πρέπει να στηρίζεται ο τερματοφύλακας στις κακές στιγμές και στα λάθη. Το να δεχτεί ένα, δύο γκολ δεν μου λέει τίποτα. Το να τον εμπιστεύεσαι εσύ και οι παίκτες είναι το σημαντικό”.
Για την ικανότητα των γκολκίπερ με τα πόδια: “Υπάρχει καλύτερη ισορροπία όταν λέμε ότι νούμερο ένα είναι αυτός που θα παίξει στο πρωτάθλημα και ο δεύτερος στο κύπελλο ή σε άλλα παιχνίδια. Να ξέρει ο καθένας τη θέση του. Τώρα αν υπάρξει τραυματισμός είναι άλλο. Το βασικό πρόβλημα δεν είναι με την μπάλα στα πόδια. Περισσότερο έχει να κάνει με την οργάνωση, ένα τακτικό μάθημα στους τερματοφύλακες. Για το πώς πρέπει να κατευθύνεις το παιχνίδι. Όταν για παράδειγμα ήμουν τερματοφύλακας και η μπάλα παιζόταν από δεξιά, φώναζα τον Γκαλέτι να καλύψει, όχι τον ακραίο αμυντικό. Είχα την προσωπικότητα. Είναι σημαντικό το πού να τοποθετείς τους παίκτες σου”.
Για το πόσα παιδιά θέλουν να γίνουν τερματοφύλακες: “Δεν νομίζω πως ξεκινάνε τα παιδιά θέλοντας να παίξουν τερματοφύλακες. Όλοι όταν είναι μικροί θέλουν να βάζουν γκολ. Πολύ λίγα παιδιά θέλουν να παίξουν σε αυτή την θέση. Εγώ έπαιξα στα 14 μου. Ακόμα και στην ομάδα που παίζει ο γιος μου κανείς δεν θέλει να μπει τέρμα και προτείνεται ο μικρός, ο οποίος έχει παραστάσεις και ξέρει πόσο σημαντική είναι αυτή η θέση”.
Για το επίπεδο των Ελλήνων τερματοφυλάκων και το επίπεδο στην Εθνική U20: “Εγώ πιστεύω πως έχουμε ταλέντο στους τερματοφύλακες . Στην U20 είμαι σε επίπεδο εύρεσης τερματοφυλάκων. Και ο Καρνέζης, και Καπίνο και ο Μπάρκας είναι πολύ καλοί παίκτες. Ο Μπάρκας ξεκίνησε εδώ και δύο μήνες και παίζει καλά”.
Για τα στυλ τερματοφυλάκων ανά την Ευρώπη: “Οι Ιταλοί βγάζουν τερματοφύλακες που προστατεύουν την εστία τους και παίζουν πιο αμυντικά. Συνήθως, δεν ξέρουν πολύ καλά το παιχνίδι με την μπάλα στα πόδια. Εν αντιθέσει με τους Ισπανούς που ξέρουν πολύ μπάλα. Η κάθε χώρα έχει την φιλοσοφία της. Αν έχεις ένα παιδί που ξέρει να προστατεύει καλά την εστία του, τον στέλνεις στην Ιταλία για να μάθει. Έχεις κάποιον που παίζει καλή μπάλα, θα τον στείλεις Ισπανία. Οι Άγγλοι έχουν χρόνια να βγάλουν τερματοφύλακα. Στις μεγάλες ομάδες δεν αγωνίζονται Άγγλοι, αλλά πολύ καλοί τερματοφύλακες αγωνίζονται σε ομάδες από την 10η και κάτω θέση”.
Για το ποιος είναι ο καλύτερος τερματοφύλακας: “Ο καλύτερος τερματοφύλακας τώρα είναι ο Νόιερ, βλέπεις ένα θηρίο μπροστά σου, με αυτή την ταχύτητα και την ευλυγισία και δεν μπορείς να βρεις χώρο με τίποτα”.
Για την Εθνική U21: “Eίμαστε σε μια κατάσταση αναζήτησης παικτών, σε δύο με τρεις θέσεις, λόγω της αναβάθμισης των νέων σε άνδρες. Είμαστε τυχεροί που παίζουν κάποιοι παίκτες στην Β” εθνική και ανταγωνίζονται άνδρες. Έχουμε δύο φιλικά με την Ουγγαρία και την Πολωνία. Το καλοκαίρι έχουμε άλλα δύο φιλικά και τον Σεπτέμβρη ξεκινάμε τα προκριματικά”.
Για το ποιο παιχνίδι θα άλλαζε αν γυρνούσε πίσω τον χρόνο: “Αν με έβαζες να γυρίσω πίσω τον χρόνο και να αλλάξω ένα αποτέλεσμα, θα άλλαζα αυτό στο Μπορντό για τους 16 του Champions League, γιατί μπορούσαμε να περάσουμε στους 8″.
Για τα δύσκολα παιχνίδια που είχε στην καριέρα του: “Πολύ καλό παιχνίδι είχα κάνει με την Αρσεναλ. Τα πιο δύσκολα παιχνίδια τα είχα πραγματοποιήσει με την Εθνική, στα πρώτα χρόνια του Ρεχάγκελ. Θυμάμαι ένα παιχνίδι χαρακτηριστικά, που είχα κουραστεί τόσο, που ήθελα δύο μέρες για να ξεκουραστώ. Ήταν ένα παιχνίδι με την Ρουμανία που δεν το έδειχνε η τηλεόραση και κερδίσαμε 1-0″.
Για εκείνον σαν τερματοφύλακα: “Υπήρξαν μέρες που είχα τόσο συγκέντρωση και μπορούσα να διαβάσω την μπάλα και να δω πως κινούνται οι παίκτες. Γνώριζα τον χώρο μου. Είχα ένστικτο και ήξερα που βρισκόμουν. Καταλάβαινα τι γινόταν πίσω μου, χωρίς να κοιτάζω. Είχα υψηλό βαθμό συγκέντρωσης και αυτό είναι κάτι που συμβουλεύω όλους τους νέους αθλητές”.
Για τις στιγμές που θυμάται πιο έντονα: “Οι Τσέχοι στον ημιτελικό του 2004 ήταν πιο συγκεντρωμένοι από όλους. Δεν είχαμε κάνει καμία φάση. Ήταν άλλο επίπεδο. Επίσης θυμάμαι στην Ευρώπη με τον Παναθηναϊκό κόντρα στην Μπαρτσελόνα, όπου αν είχε δώσει το πέναλτι στον Ολιζαντεμπε ο διαιτητής, θα είχαμε φτάσει στον ημιτελικό”.
Για το συναίσθημα του προπονητή σε μία επιτυχία: “Είναι μια ευτυχία αν είσαι προπονητής. Και ειδικά η ομάδα σου να κερδίζει. Είναι δικό σου δημιούργημα και είναι εντελώς διαφορετικό συναίσθημα”.
