Για κάθε αθλητή η καθημερινότητα είναι ρουτίνα. Επαναλαμβανόμενες ενέργειες που γίνονται μηχανικά και ασυναίσθητα. Ξυπνάει νωρίς, τρώει πρωινό στα γρήγορα, παίρνει το σακίδιο στην πλάτη και κλείνει πίσω του την πόρτα του σπιτιού για να ακολουθήσει το ίδιο μονότονο πρόγραμμα.
Θα φέρει κάτι άλλο η νέα μέρα που ξεκινά; Πόσο διαφορετικά θα κυλήσει η προπόνηση;
Όσο και αν έτσι το βιώνει ο αθλητής ή έτσι φαίνεται σε εμάς τους απέξω, υπάρχει περίπτωση να θέλει να αλλάξει την καθημερινότητά του; Μάλλoν όχι, γιατί κάθε πλακάκι που μετρά στην πισίνα, κάθε ανάσα που κρατά ή κάθε διασκελισμό που κάνει όταν τρέχει έχει ένα και μόνο σκοπό. Να τον κάνει καλύτερο, να μάθει από τα λάθη και το μυαλό να γίνει πιο δυνατό.
Στο τέλος της ημέρας η εξάντληση τον νικά, αλλά πέφτει στο κρεβάτι αποφασισμένος όσο ποτέ άλλοτε να δοκιμάσει ακόμα πιο σκληρά την επόμενη ημέρα.
Αυτή είναι η ζωή του.
Μια εμμονή, ένα πάθος να ξεπεράσει τον εαυτό του. Αυτή είναι η ζωή του και είναι τα πάντα για εκείνον.
Ο αθλητής ένας σιωπηλός πολεμιστής, μία αθόρυβη μηχανή, που δεν παραπονιέται. Απλά περιμένει την επόμενη ευκαιρία, για να κατακτήσει τους πάντες.
Ο Αμερικανός επιχειρηματίας και συγγραφέας βιβλίων αυτοβοήθειας, Τζιμ Ρον (1930-2009), είχε αναφέρει, πως οι περισσότεροι άνθρωποι δεν αναγνωρίζουν πόσο στενά παρατηρούνται από τους υπόλοιπους. Ιδιαίτερα όσοι διακρίνονται από ηγετικές ικανότητες είναι οι τελευταίοι που συνειδητοποιούν αυτό το γεγονός και το ρόλο ή την επίδραση που ασκούν στους υπόλοιπους.
Ο αθλητής π.χ. ίσως δεν έχει καταλάβει ποτέ πόσο σπουδαία κινητήριος δύναμη αποτελεί για τους συνανθρώπους του όταν δείχνει δείγματα ηγετικότητας και ομαδικού πνεύματος σε κάθε ένα μικρό ή μεγάλο πράγμα που κάνει.
Αποτελεί δηλαδή πρότυπο, έμπνευση. “Εμπνέω” σημαίνει να δώσω σε κάποιον την παρότρυνση ή την ικανότητα να κάνει ή να αισθανθεί κάτι. Αυτό είναι πολύ σημαντικό.
Ο αθλητής δεν το βάζει κάτω.
Επιλέγει να το παλέψει ακόμα λίγο, να ηττηθεί άλλη μια φορά και να γευτεί την πικρή γεύση της απογοήτευσης με την ελπίδα να κυριαρχήσει όταν έρθει η στιγμή του. Η αυτοπειθαρχία που χρειάζεται για να είναι ο αθλητής μαχητής μπορεί καμιά φορά να μην είναι ορατή από τον ίδιο ή να την θεωρεί αυτονόητη. Ωστόσο όλοι οι υπόλοιποι την βλέπουμε. Κανείς δεν γνωρίζει πόσο πολύ μπορεί να πιστέψει στον εαυτό του ώστε να πετύχει το σκοπό του.
Ο αθλητής τολμά να ονειρευτεί όσο λίγοι.
Αντιθέτως υπάρχουν άνθρωποι που παραπονιούνται για τα χρήματα που ξοδεύουν, ώστε να γυμνάζονται και πως τα σπορ είναι χάσιμο χρόνου, οπότε εκεί αναρωτιέσαι τελικά ποια ήταν τα δικά τους πρότυπα.
Σίγουρα δεν είναι εύκολο να είσαι αθλητής.
Απαιτείται εξαιρετική διαχείριση του χρόνου, υπομονή, γερό στομάχι και δεξιότητες, χώρια βέβαια την σκληρή δουλειά που πρέπει να ρίχνεις καθημερινά. Θα περάσει καιρός μέχρι να γευθείς τη χαρά της επιτυχίας, αλλά τελικά η επιτυχία θα έρθει.
Οι κανονικοί άνθρωποι φοβούνται να δοκιμάσουν κάτι νέο. Οι κανονικοί άνθρωποι φοβούνται την αποτυχία.
Οι αθλητές είναι κατασκευασμένοι από αυτή. Ο,τι κάνουν είναι επειδή μέσα τους έχουν πίστη… Και η πίστη δεν ταιριάζει σε λούζερς.
Πηγή: sportsfeed.gr
