Ο 17χρονος Χρήστος Αλμπάνης μίλησε στο talentabout.gr για την απόφαση του να “μετακομίσει” στην Ολλανδία, για την προσαρμογή του στην Χερενφέιν, για τους υψηλούς στόχους του, αλλά και για το ενδεχόμενο επιστροφής του στην Ελλάδα.
Το who is who του Χρήστου:
Ο νεαρός μέσος, Χρήστος Αλμπάνης (γεννημένος 08/02/1999), αγωνίζεται στην Ολλανδία με τη φανέλα της Χερενφέιν. Από μικρό παιδί είχε όνειρο τη μεταγραφή σε ομάδα του εξωτερικού και όταν του δόθηκε η ευκαιρία… την “άρπαξε” από τα “μαλλιά”. Ξεκίνησε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στην “Λιόντος Ακαδημία Ποδοσφαίρου” στη Λειβαδιά και έπειτα από 7 χρόνια σκληρής δουλειάς μεταπήδησε στο Arsenal Soccer School, όπου παρέμεινε για τρία χρόνια. Ένα τουρνουά της Άρσεναλ ήταν αρκετό για να του δώσει αυτό που πάντα ζητούσε… την πρόκληση του εξωτερικού.
Αναλυτικά η συνέντευξη του Χρήστου Αλμπάνη στο talentabout.gr:
Πότε και πως έκανες τα πρώτα σου βήματα στον χώρο του ποδοσφαίρου;
Ξεκίνησα στην ηλικία των τεσσάρων στην “Λιόντος Ακαδημία Ποδοσφαίρου“ της Λιβαδειάς. Κατά την επταετή παραμονή μου στην Ακαδημία, συμμετείχα σε δοκιμαστικά στον Παναθηναϊκό, αλλά τελικά μεταπήδησα στο σχολείο της Άρσεναλ στην Λιβαδειά, το “Ολίμπικο”. Εκεί έμεινα για 3 χρόνια, αν θυμάμαι καλά και μετά προέκυψε… η Χερενφέιν.
Πως προέκυψε η Χερενφέιν;
Αγωνιζομενος στο σχολείο της Άρσεναλ, συμμετείχα σε ένα πρόγραμμα της… το Advance. Στα πλαίσια των αγώνων του προγράμματος, δώσαμε ένα παιχνίδι εναντίον του Παναθηναϊκού. Εκεί με είδε ένας σκάουτερ της Χερενφέιν και με προσκάλεσε στην Ολλανδία για μία εβδομάδα…, για να παρω μέρος σε δοκιμαστικά.
Πως ήταν η προσαρμογή σου στην Ολλανδία;
Στην αρχή δυσκολεύτηκα. Όλοι, νομίζω, δυσκολεύονται όταν πάνε στο εξωτερικό. Το πρώτο διάστημα είχα πρόβλημα με τη γλώσσα. Μιλούσα μόνο αγγλικά. Τώρα, πλέον, μπορώ να συνεννοηθώ και στα Ολλανδικά. Το ποδόσφαιρο τους είναι πολύ διαφορετικό…, στο στυλ παιχνιδιού…, σε όλα… Γενικότερα, τους πρώτους 2-3 μήνες ήταν πολύ δύσκολο να προσαρμοστώ.
Τι ήταν αυτό που σου κίνησε την περιέργεια, αυτό το μικρό διάστημα προσαρμογής σου;
Εξωαγωνιστικά…, με παραξένεψε ο τρόπος ζωής τους. Ποδοσφαιρικά…, ο τρόπος παιχνιδιού. Και τα δύο διαφέρουν πολύ από αυτά στην Ελλάδα. Ο τρόπος ζωής είναι διαφορετικός, καθώς δεν υπάρχει το “έξω”, όπως λέμε στην Ελλάδα, αν και ποτέ δεν ήμουν συνηθισμένος σε αυτό. Δηλαδή, ποτέ δεν ήμουν παιδί του “έξω” και γι’ αυτό δεν αντιμετώπισα κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα. Μένω σπίτι…, προπόνηση και μετά πάλι σπίτι.
Ποιος σε βοήθησε πολύ στην προσαρμογή σου;
Πολλοί ήταν αυτοί που με βοήθησαν στην προσαρμογή μου. Ο μάνατζερ μου. Με βοήθησε αρκετά και το γεγονός ότι έμενα σπίτι του. Έμενα ουσιαστικά σε Ολλανδική οικογένεια (αυτή του μάνατζερ μου). Με βοήθησαν και οι άνθρωποι της ομάδας, που είναι υπεύθυνοι για τους ξένους ποδοσφαιριστές. Φυσικά και δεν είμαι ο μόνος ξένος. Οι άνθρωποι λοιπόν της ομάδας, που έχουν επωμιστεί το έργο προσαρμογής και εξυπηρέτησης των ξένων ποδοσφαιριστών, προσπαθούν πάντα να βρούν λύση για όλα τα προβλήματα και τις δυσκολίες. Αμέριστη ήταν και η συμπαράσταση των γονιών μου, παρόλου που η επικοινωνία μας ήταν μέσω Skype.
Το βήμα στο εξωτερικό σε φόβισε;
Όχι, δεν με φόβισε καθόλου! Από μικρός είχα βάλει στόχο να φύγω στο εξωτερικό. Από 10 χρονών παρακολουθούσα τα ξένα πρωταθλήματα στην τηλεόραση και ονειρευόμουν να αγωνιστώ στις μεγάλες ξένες ομάδες. Το όνειρο αυτό και η θέλησή μου να παίξω δίπλα σε μεγάλους ποδοσφαιριστές ήταν ένα είδος ψυχολογικής προετοιμασίας για αυτό το βήμα.
Να φανταστώ ήταν δύσκολο από την πλευρά, ότι άφηνες την οικογένεια σου πίσω.
Εννοείται ότι αυτό ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι. Η οικογένεια μου πρώτα και μετά οι φίλοι μου.
Έρχεσαι συχνά στην Ελλάδα;
Έρχομαι 4 φορές τον χρόνο για μία με δύο εβδομάδες. Τόση είναι η άδεια που μου δίνουν, ανάλογα τη χρονική περίοδο. Δηλαδή 1 εβδομάδα τον Οκτώβριο, 2 εβδομάδες τα Χριστούγεννα, 1 εβδομάδα την Άνοιξη και περίπου 1 μήνα το καλοκαίρι.
Τι πιστεύεις ότι είναι αυτό που προσφέρει η Χερενφέιν στους νεαρούς ποδοσφαιριστές αλλά και σε εσένα όσο διάστημα είσαι εκεί;
Στην Χερενφέιν έχω βελτιωθεί ποδοσφαιρικά. Σου προσφέρονται απλόχερα… εμπειρίες. Μου δίνεται η ευκαιρία να αγωνιστώ σε ένα καλό και δυνατό πρωτάθλημα, το Ολλανδικό, με ομάδες καλές και … περίπου ισοδύναμες. Επίσης, μέσα στην ομάδα είναι διάχυτη η αίσθηση της αξιοκρατείας. Σε κάθε ευκαιρία σου εμφυσούν στο μυαλό… ότι αν δουλέψεις σωστά, σκληρά και με συνέπεια θα ανταμειφθείς και θα εξελιχθείς. Σε αφήνουν να αντιληφθείς ότι εσύ πρέπει να δουλέψεις για την καριέρα σου και αυτοί είναι το “μέσο” που θα σε βοηθήσει να αναρριχηθείς…
Ποιο είναι το στυλ προπόνησης των Ακαδημιών της Χερενφέιν; Ποια είναι η βασική διαφορά με την Ελλάδα;
Η εμφανής διαφορά είναι στη διάρκεια της προπόνησης. Δηλαδή, έχουμε πολύ περισσότερες ώρες προπόνησης από αυτές που είχα στην Ελλάδα. Μία άλλη διαφορά είναι η ένταση της προπόνησης. Το επίπεδο είναι υψηλό, όλοι οι ποδοσφαιριστές είναι καλοί, υπάρχει ένταση σε κάθε προπόνηση. Η μεγαλύτερη όμως είναι η προσήλωση στο στόχο. Εδώ, όλοι έχουν υψηλούς στόχους, προσπαθούν πάρα πολύ, δουλεύουν σκληρά παρά τις αντιξοότητες… για ένα καλύτερο μέλλον.
Γιατί πιστεύεις ότι στην Ελλάδα δεν δίνεται χρόνος σε νεαρούς ποδοσφαιριστές να δείξουν το ταλέντο τους; Σε τι “κολλάνε” οι προπονητές;
Δύσκολο να το απαντήσω αυτό. Δεν έχω αγωνιστεί, ακόμη…, σε ελληνική επαγγελματική ομάδα για να το ξέρω αυτό. Δεν ξέρω πως προπονούνται, δεν ξέρω το πρόγραμμα τους, δεν γνωρίζω την καθημερινότητα τους, τη ψυχολογία τους. Είναι δύσκολο να το απαντήσω… τη δεδομένη στιγμή.”
Πως είναι ο προπονητής σου απέναντι σε εσένα;
Φέτος έχω καινούριο προπονητή. Είναι καλός προπονητής…, με έχει βοηθήσει πολύ…, κυρίως τακτικά στο παιχνίδι μου. Η μετάβασή μου, από το ερασιτεχνικό στο επαγγελματικό “επίπεδο”, είχε σαν συνέπεια να απουσιάζουν αρκετά στοιχεία στο παιχνίδι μου και ο προπονητής μου με έχει βοηθήσει να εμπλουτίσω το αγωνιστικό μου προφίλ, κυρίως τακτικά. Όλα τα υπόλοιπα είναι θέμα ατομικής δουλειάς και όχι δουλειάς του προπονητή. Δηλαδή, στοιχεία όπως η τεχνική, η φυσική κατάσταση είναι στο χέρι σου να τα κάνεις καλύτερα. Στην τακτική εννοείται ότι κάποιος πρέπει να σε βοηθήσει και εννοείται ότι αυτός ο άνθρωπος με βοήθησε και με βοηθάει αρκετά.
Πως είναι οι εγκαταστάσεις της ομάδας σου και πως είναι γενικά στην Ολλανδία;
Εδώ στην Χερενφέιν έχουμε μεγάλες εγκαταστάσεις. Είναι από τις μεγαλύτερες στην Ολλανδία. Έχουμε ένα σύμπλεγμα 10 γηπέδων. Το προπονητικό κέντρο είναι περίπου 1 χλμ από το στάδιο, δηλαδή περίπου 5-10 λεπτά περπάτημα. Γενικότερα, είναι πολύ οργανωμένοι, τόσο από άποψη εγκαταστάσεων, υποδομών, παροχών. Για παράδειγμα, το σχολείο με το οποίο συνεργάζεται η ομάδα είναι σε αρκετά κοντινή απόσταση με το στάδιο.
Αν κάνεις κάποιο λάθος μέσα στο παιχνίδι σε καταβάλλει για όλη την συνέχεια ή το ξεχνάς και συνεχίζεις παρακάτω;
Αυτό εξαρτάται από το πως σκέφτεται κάθε ποδοσφαιριστής. Εγώ, σαν ποδοσφαιριστής, θέλω να τα κάνω όλα τέλεια στο παιχνίδι μου. Παλαιότερα, όταν έκανα κάτι λάθος, στεναχωριόμουν. Πριν φύγω στο εξωτερικό, βοηθήθηκα από πολλούς ανθρώπους στο κομμάτι αυτό και τώρα το έχω ξεπεράσει εντελώς.
Τι έχει αλλάξει στον χαρακτήρα σου από τότε που πήγες στην Ολλανδία;
Σαν άνθρωπος έχω ωριμάσει από τότε που ήρθα εδώ… και στην ζωή μου και στο ποδόσφαιρο. Έχω αποκτήσει αρκετές εμπειρίες. Μέσα από το σχολείο, μέσα από την καθημερινότητά μου, από αυτούς που συναναστρέφομαι και φυσικά από το ποδόσφαιρο. Γενικά, έχει αλλάξει ο τρόπος σκέψης μου και ο τρόπος παιχνιδιού μου έχει βελτιωθεί προς το καλύτερο.
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια; Πως σκέφτεται δηλαδή ο Χρήστος το μέλλον του;
Έχω θέσει υψηλούς στόχους. Έχω βάλει τον πύχη ψηλά. Οι μόνοι που γνωρίζουν τους στόχους μου είναι οι γονείς μου. Δεν έχω μιλήσει σε κανέναν άλλον για τους στόχους μου. Θέλω να τους αναδείξω μέσα από την πορεία μου, όταν τους φτάσω. Όχι να τους λέω, όχι στα λόγια.
Σκοπεύεις κάποια στιγμή να επιστρέψεις στην Ελλάδα;
Δεν το έχω σκεφτεί. Βρίσκομαι στην αρχή της καριέρας μου, είμαι ακόμα μικρός, είμαι 17 ετών και δεν θέλω να προκαταβάλλω και οριοθετήσω το μέλλον. Για το άμεσο μέλλον θέλω να πάω όσο καλύτερα μπορώ εδώ…, να βελτιωθώ, ώστε να μπορώ να κάνω το επόμενο βήμα μπροστά, ψηλότερα.
Έχει τύχει στην μέχρι τώρα πορεία σου στο ποδόσφαιρο να συμβεί κάτι και να πεις “δεν αντέχω, τα παρατάω”;
Κοίταξε, τα πράγματα εδώ είναι δύσκολα. Πρέπει να είσαι πολύ σκληρός για να συνεχίσεις και να μην τα παρατήσεις… Δηλαδή, υπήρχαν στιγμές…, που όχι οτι σκέφτηκα να τα παρατήσω, αλλά υπήρχε στεναχώρια… Δηλαδή δεν πήγαινες καλά σε ένα παιχνίδι και έλεγες “τι πρέπει να βελτιώσω;” Υπήρχε η στεναχώρια…, ή καλύτερα η “εσωτερική” αναζήτηση…, αλλά μέσα από αυτή γίνεσαι καλύτερος. Αυτό έχω καταλάβει τόσο καιρό εδώ πέρα και ποτέ δεν σκέφτηκα να τα παρατήσω. Πολλές φορές έχω βρεθεί σε δύσκολη θέση, …όμως αυτή η δύσκολη θέση σε δυναμώνει, και τελικά σε κάνει καλύτερο.
Ποιος ποδοσφαιριστής σε εμπνέει; Έχεις δηλαδή κάποιο πρότυπο;
Δεν έχω κάποιο πρότυπο. Μου αρέσει ο Νεϊμάρ. Μου αρέσει ο τρόπος που παίζει.
Οπότε θες να μοιάσεις στον Νεϊμάρ;
Δεν θέλω να μοιάσω στον Νεϊμάρ, έχω τον δικό μου χαρακτήρα. Απλά, μου αρέσει ο τρόπος παιχνιδιού του και η όλη εικόνα του.
Το 2017 τι θέλει να φέρει στον Χρήστο;
Δύσκολη ερώτηση. Για το 2017 θέλω να γίνω ακόμα καλύτερος από αυτό που είμαι, να ωριμάσω ακόμα περισσότερο στο παιχνίδι μου. Θεωρώ ότι ήδη έχω ωριμάσει πολύ από την πρώτη χρονιά που είμαι εδώ. Περιμένω μία μισή καλή σεζόν από τον Γενάρη μέχρι το καλοκαίρι του 2017 γιατί του χρόνου είναι η σειρά μου να δείξω το τι αξίζω και αν μπορώ να προχωρήσω στην πρώτη ομάδα.
Με ποιο από τα υπόλοιπα παιδιά που είναι στην Ολλανδία κάνεις παρέα;
Με τον Κωνσταντίνο Μπαλογιάννη που είναι στην Τσβόλε. Δεν κάνουμε πολύ παρέα, αλλά έχουμε μιλήσει αρκετές φορές. Έχουμε παίξει και αντίπαλοι.
