Από… ταλέντα άλλο τίποτα σε αυτή τη χώρα, το θέμα είναι όμως το μυαλό δεν υπάρχει, για να το βάλουμε να σκεφτεί το μέλλον!
Σε αυτό το άρθρο… άποψης επέλεξαν δυο λέξεις!
“Ταλέντα” και “Μυαλό”
Όχι τυχαία! Αλλά είναι δυο λέξεις αντίθετες για την ποδοσφαιρική λογική των ομάδων σε αυτή τη χώρα.
Είμαστε σε μια κατάντια, που δεν έχει επιστροφή, αλλά ΠΡΟΣΕΞΤΕ! Για τους έξω είμαστε καλά…
Αρκετοί λένε πως δεν έχουμε νεαρούς ποδοσφαιριστές για να μπορεί να στηριχτεί μια ομάδα. Λέγεται πως ο Έλληνας δεν έχει το “πακέτο” για να κάνεις το βήμα παραπάνω στα Ευρωπαϊκά (Λες και τώρα δεν έχουμε θέσεις για τα τρόπαια που κατακτήσαμε…) και έτσι το βλέμμα κάθε ομάδας στρέφεται στον ξένο ποδοσφαιριστή. Να συμφωνήσω με αυτό (αφού έτσι πάει η λογική), αλλά αν εξαιρέσεις πέντε – έξι περιπτώσεις κορυφαίων αστέρων, είδαμε κανέναν της προκοπής;
Σκάουτερς τρέχουν, χτυπιούνται και φέρνουν προσφορές από χώρες της Αφρικής, τις δεύτερες – τρίτες κατηγορίες της Λατινικής Αμερικής και μας πείθουν ότι αυτοί θα κάνουν την διαφορά. Η ομάδα τα “σκάει” για να τους φέρει και έτσι λίγους μήνες μετά… φεύγουν με δανεισμό, μέχρι να αποχωρήσουν οριστικά για μια μικρότερη ξανά ομάδα.
Και αυτό γίνεται συνέχεια και συνέχεια και συνέχεια…
Πιο πάνω έγραψα ότι “για τους έξω είμαστε καλά”! Είμαστε καλά! Ξέρετε πόσοι Έλληνες παίζουν σε πρωταθλήματα σε όλο τον κόσμο; 127 (!)…
Συνολικά 127 “παίκτες-μετανάστες” σε 31 πρωταθλήματα σε όλο τον κόσμο, έχει η Ελλάδα, και βρίσκεται στην 34η θέση, ανάμεσα στις 88 χώρες με τους περισσότερους παίκτες στο εξωτερικό, σε 135 πρωταθλήματα παγκοσμίως.
Ξέρετε πόσοι παίζουν βασικοί στο Ελληνικό πρωτάθλημα; Αφήστε το καλύτερα…
Κάθε φορά που κάνει το CIES μια έρευνα, φοβόμαστε μην δούμε το Ελληνικό ποδόσφαιρο στην ακόμη χειρότερη εκδοχή του. Και δεν λέμε ψέματα. Πριν λίγους μήνες μια έρευνα έκανε λόγο για την συμμετοχή νεαρών στο Ελληνικό πρωτάθλημα. Θυμάστε το αποτέλεσμα;
Σαν ιστοσελίδα Ακαδημιών εδώ και πολλά χρόνια, παρατηρούμε και την συμπεριφορά αρκετών αναγνωστών μας, σχετικά με τις ειδήσεις νεαρών ποδοσφαιριστών. Βλέπουμε ότι “φωνάζουν” συνεχώς για το ότι δεν παίρνει συμμετοχή ένας νεαρός από την Ακαδημία και όταν εντέλει κάποιος αγωνιστεί, το πρώτο σχόλιο θα είναι “Ας είναι καλά τα λεφτά του μπαμπά… ” “Μόνο με βύσμα έπαιξε”! Δηλαδή θεωρείται πως και εσείς με μια τέτοια στάση, μπορείτε να βοηθήσετε την ψυχολογία ενός παιδιού;
Οι περισσότεροι στη χώρα θεωρούν πως ένας νεαρός ποδοσφαιριστής φεύγει από την Ελλάδα, επειδή παίρνει λεφτά ή κυνηγάει τη δόξα; Ναι είναι και αυτό, κανείς δεν το ξεγράφει, αλλά γνωρίζει καλά πως η ποδοσφαιρική του εξέλιξη βρίσκεται μέχρι την… δεύτερη ομάδα. Μετά (αν έχει όνειρα) θα πρέπει να πάει σε μια μικρότερη κατηγορία στη χώρα και πάλι να κινδυνεύσει με την “αφάνεια”, όπως έχουν γίνει με αρκετές περιπτώσεις. Έτσι επιλέγει να ρισκάρει με το εξωτερικό, με πρώτο και μεγάλο κριτήριο τον ΦΟΒΟ. Τον φόβο ότι δεν θα πετύχει ή ότι θα κριθεί αυστηρά…
Και δεν υπερβάλλουμε!!!
Ξέρετε πόσα παιδιά στέλνουν στην σελίδα μας και αναφέρουν τον φόβο της, τον προβληματισμό τους, κάποιον να μιλήσουν ή να τους καθοδηγήσει. Μια και το TalentAbout βρίσκεται στην πρώτη προτίμηση κάθε λάτρη του αναπτυξιακού ποδοσφαίρου, συνεχώς νεαροί ποδοσφαιριστές περιμένουν ένα άρθρο, μια αναγνώριση του κόπου τους ή μια απλή αναφορά σε ένα ρεπορτάζ αγώνα. Αλλά παράλληλα βλέπουν και τα σχόλια αρκετών, που είτε θα τους δώσει κουράγιο, είτε με τον τρόπο τους θα τους “πουν” ότι δεν αξίζουν, αφού υπάρχει κάποιος να πληρώνει.
ΔΕΝ ΛΕΜΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΥΤΑ, αλλά για την βλακεία που διακατέχει προπονητές, γονείς και παράγοντες, δεν ευθύνεται το παιδάκι! Αυτό έχει όνειρα, έχει φιλοδοξίες και νομίζει πως κρίνεται από τον κόπο του…
Επιστρέφω ξανά στις ομάδες!
Το χάλι αυτό που βλέπουμε είναι κάτι μόνιμο, το ότι κάποιες στηρίζουν δυο – τρεις νεαρούς ποδοσφαιριστές κάθε χρόνο δεν σημαίνει ότι έγινε η διαφορά. Το αποτέλεσμα θα φανεί, από το πόσοι θα παίξουν βασικοί και πόσοι θα υπολογίζονται ως αναπόσπαστο κομμάτι μιας ομάδας.
Φέτος είδαμε τον Ντόι, είδαμε τον Κουλιεράκη, τον Κωνσταντέλια και μετά… κάποιες σκόρπιες ευκαιρίες σε νεαρούς.
Πως θα διεκδικήσεις το κάτι παραπάνω σαν ομάδα, όταν δεν δίνεις ευκαιρία στον μοναδικό… ποδοσφαιριστή που παίζει για τη φανέλα του, αλλά σε αυτόν που θα έρθει στην χώρα για να πληρωθεί. Θα πονέσει περισσότερο την ομάδα ένας ξένος, περισσότερο από τον 20χρονο, 19χρονο, 18χρονο που “γεννήθηκε” σε αυτη;
Δεν θα αναφερθώ σε Εθνική ομάδα και εκεί ένα… μπάχαλο! Βλέπουμε νεαρούς να “κόβονται” ενώ έχουν κάνει… παπάδες στην ομάδα τους, με τα κριτήρια επιλογής να είναι μια αποτυχία.
Είδαμε τι έγινε με τον Δουβίκα, ο νεαρός πρώτος σκόρερ στο Ολλανδικό πρωτάθλημα και “πουθενά” στην Εθνική ομάδα, όταν μπροστά της έχει δυο μεγάλες Εθνικές να αντιμετωπίσει.
… Να πούμε πως ανάμεσα στις κλήσεις βρίσκονται ποδοσφαιριστές με ελάχιστο χρόνο συμμετοχής ή και ανύπαρκτο! Έτσι για τη στατιστική αυτό!
Φτιάξαμε και τις Β΄Ομάδες για να έχουν ακόμη ένα… μακρύτερο δρόμο οι ποδοσφαιριστές της Ακαδημίας για να φτάσουν στην πρώτη ομάδα, αλλά αν δούμε δυο – τρια χρόνια που έχουμε τις δεύτερες πόσοι ανέβηκαν στην πρώτη, τότε θα “κλάψουμε” χειρότερα!
Συμπέρασμα…
Όσο δεν στηρίζεται ο Έλληνας ποδοσφαιριστής και δεν υπάρχει το… μυαλό για να σκεφτεί κανείς τις συνέπειες, που προκαλείται από τις ευκαιρίες που ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΟΥΝ, τότε ίσως υπάρξει μια ελπίδα για το ποδόσφαιρο.
Χρειάζεται ΜΥΑΛΟ για να σκεφτεί κανείς το… μετά, όταν δεν κοιτάζει το τώρα!
