“Για αυτό δεν υπέγραψα στον Ολυμπιακό…”! (photos)

Ο νεαρός πορτιέρο Αντώνης Στεργιάκης, όπου αγωνίζεται στη Σλάβια Σόφιας, μίλησε στο sdna για το λόγο που δεν ήρθε στον Ολυμπιακό, αλλά και σχέδια του για τα επόμενα 10 χρόνια…

Αναλυτικά όλη η ενδιαφέρουσα συνέντευξη:

 

Ξεκινώντας, δώσε μας μία εικόνα για τη ζωή γενικότερα και το ποδόσφαιρο εδώ στη Βουλγαρία.

Η ζωή είναι παρόμοια με την Ελλάδα, είμαι και τέσσερα χρόνια πια εδώ οπότε δεν βρίσκω κάποια μεγάλη διαφορά. Όσον αφορά το ποδόσφαιρο, αν εξαιρέσουμε τις τέσσερις – πέντε πρώτες ομάδες στην Ελλάδα μετά το πρωτάθλημα είναι ίδιο. Δεν διαφέρει αν εξαιρέσεις Ολυμπιακό, ΠΑΟΚ, ΑΕΚ άντε και Άρη και Παναθηναϊκό.

 

Σαν υποδομές πως είναι;

Ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ είναι νούμερο ένα στην Ελλάδα. Στη Βουλγαρία υπάρχουν πολύ περισσότερες ομάδες που έχουν καλές εγκαταστάσεις. Έχει καλύτερες υποδομές η Βουλγαρία.

 

 

Σαν οργάνωση;

Για τη δική μου ομάδα που μπορώ να σου πω, έχουμε απίστευτη οργάνωση. Τόσο στο αγωνιστικό όσο και στο εξωγηπεδικό. Πληρωμές πάντα στην ώρα τους, ό, τι εξοπλισμό χρειαζόμαστε, γιατρούς φυσιοθεραπευτές. Τα πάντα όπως θα τα ήθελε ένας ποδοσφαιριστής.

 

Έχεις κλείσει τέσσερα χρόνια εδώ στη Βουλγαρία. Σε έχει ωριμάσει αυτή η εμπειρία;

Αρκετά θα έλεγα. Το να έχεις γύρω στα 55 με 60 παιχνίδια σε πρώτη κατηγορία, Γιουρόπα Λιγκ και Κύπελλο σε ωριμάζει. Μπορεί να μην παίρνεις τις εμπειρίες ενός πιο δύσκολου πρωταθλήματος αλλά σίγουρα είναι σημαντικές.

 

Αισθάνεσαι δικαιωμένος για την απόφασή σου να έρθεις εδώ στη Σόφια;

Σίγουρα.

 

Και δεν πρέπει να ήταν μία εύκολη απόφαση.

Καμία απόφαση δεν είναι εύκολη, όπου και αν πας πάντα ρισκάρεις. Είτε πας στη Σλάβια, είτε στην Μπαρτσελόνα.

 

Πως προέκυψε και ήρθες στη Σλάβια;

Εγώ έπαιζα στον Άρη μέχρι τα 15. Έφυγα τον Δεκέμβριο όταν έπεσε ο Άρης και πήγα στη Θύελλα Φιλώτα, με είδαν από τη Σλάβια και ήρθα πάνω. Είχε μία πρώτη επαφή ο μάνατζέρ μου με την ομάδα, με είδαν, τους άρεσα και ήρθα απευθείας για προετοιμασία.

 

Είχες κάνει και ένα δοκιμαστικό στη Ρόμα;

Ήταν ένας άλλος κόσμος. Όταν πήγα στη Ρόμα είπα “δεν έχω δει τίποτα”. Το προπονητικό κέντρο είχε 8 με 10 γήπεδα. Ποτέ μου δεν είχα δει ξανά κάτι τέτοιο.

 

Ποιο είναι το όνειρό σου; Θεωρείς ότι είσαι έτοιμος για ένα βήμα παραπάνω;

Σίγουρα μετά από τα ματς που έχω παίξει είμαι έτοιμος για το επόμενο βήμα. Περιμένω όμως, δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο. Το όνειρό μου είναι να παίξω σε όσο το δυνατόν ψηλότερο επίπεδο μπορώ. Δεν μπορείς να πεις ότι “θέλω να παίξω εκεί και αν δεν τα καταφέρω έχω αποτύχει”. Σίγουρα θα ήθελα να παίξω στην Αγγλία που θεωρώ πως είναι με διαφορά το κορυφαίο πρωτάθλημα στον κόσμο όσον αφορά τη δυναμικότητα και τον ανταγωνισμό.

 

Σκέφτεσαι την επιστροφή στην Ελλάδα;

Δύσκολο για τώρα. Δεν σκέφτομαι να γυρίσω τώρα στην Ελλάδα.

 

 

Το λέω γιατί το καλοκαίρι βρέθηκες πολύ κοντά στον Ολυμπιακό.

Ήταν κάτι που προέκυψε. Έτσι όπως είδα τότε τα δεδομένα θεώρησα πως θα είναι καλό για μένα. Τελικά δεν έγινε και μετά από αυτό κατάλαβα πως δεν θέλω να γυρίσω πίσω στην Ελλάδα. Τουλάχιστον για τώρα, και όταν λέω “τώρα” εννοώ για τα επόμενα δέκα χρόνια. Φυσικά, στο ποδόσφαιρο ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να γίνει.

 

Ο λόγος για τον οποίο δεν προχώρησε με τον Ολυμπιακό;

Κατάλαβα πως δεν θα έχω το ρόλο που θα ήθελα να έχω.

 

Έχεις πει αρκετές φορές πως θέλεις να παίξεις στο εξωτερικό. Τι ήταν αυτό που έστω για μια στιγμή σε έκανε να αλλάξεις σκέψεις και να πάρεις την απόφαση να παίξεις στον Ολυμπιακό;

Πολλά πράγματα μπορούμε να πούμε όμως έρχονται φορές που δεν μπορείς να απορρίψεις μία πρόταση που αντικειμενικά είναι καλή από όλες τις πλευρές. Ο Ολυμπιακός είναι μία ομάδα που φαίνεται στην Ευρώπη και άρα αν πας εκεί μπορεί να αποτελέσει σταθμό για ένα επόμενο βήμα. Από τη στιγμή όμως που οι συνθήκες εκεί με έκαναν να αλλάξω γνώμη έκλεισε αυτό το θέμα. Εγώ είχα στο μυαλό μου ότι πάω για να παίξω, όχι για να κάτσω στον πάγκο. Από τη στιγμή που είμαι σε μία ομάδα θέλω να δείξω πως είμαι καλύτερος και αξίζω να παίξω.

 

Σε απογοήτευσε συνολικά για την Ελλάδα η αντιμετώπιση που είχες;

Σίγουρα δεν είχε θετική επίδραση σε μένα. Μία μεταγραφή όταν δεν προχωράει δεν μπορεί να έχει θετική επίδραση. Από εκεί και πέρα όσο περνάει ο καιρός το ελληνικό πρωτάθλημα πέφτει και δεν βλέπω τι μπορεί να αναστρέψει αυτή την πορεία.

 

Παρ’ όλα αυτά, έχουν γραφτεί σενάρια που εμπλέκουν το όνομά σου και με τον Παναθηναϊκό και με την ΑΕΚ.

Τα έχω διαβάσει αλλά όπως είπα αυτή τι στιγμή δεν σκέφτομαι να επιστρέψω στην Ελλάδα.

 

“Το ελληνικό πρωτάθλημα δεν έχει να μου δώσει τίποτα”

 

Υποθετικά μιλώντας ένα πρότζεκτ όπως αυτό του Παναθηναϊκού με τα νέα παιδιά θα σου φαινόταν ενδιαφέρον;

Δεν είναι μόνο να βλέπεις την ομάδα σαν ομάδα. Είναι σημαντικό να βλέπεις την ομάδα και ως κομμάτι ενός πρωταθλήματος. Το να πας σε μία μεγάλη ομάδα στην Ελλάδα δεν είναι απαραίτητα καλή επιλογή γιατί ξέρεις πως θα πας σε μία ομάδα με τρία πραγματικά δυνατά ματς και στα άλλα δεν θα ακουμπάς την μπάλα. Δεν μου αρέσει πλέον σαν πρωτάθλημα αυτό της Ελλάδας, δεν θα μου δώσει τίποτα. Δεν θέλω να παίξω σε ένα πρωτάθλημα που δεν θα μου δώσει τίποτα. Και στη Βουλγαρία να κάτσω πιστεύω θα μου δώσει παραπάνω πράγματα από το ελληνικό πρωτάθλημα. Λυπάμαι απίστευτα που το λέω αυτό γιατί θα ήθελα να γυρίσω στην Ελλάδα αλλά τα πρωταθλήματα που ήταν κάτω από το ελληνικό ανεβαίνουν την ώρα που αυτό είτε στην καλύτερη μένει στάσιμο είτε πέφτει. Θα σου φέρω ένα παράδειγμα, η Σλάβια τα τελευταία χρόνια πούλησε πέντε παίκτες από τις Ακαδημίες και πήρε 6 εκατομμύρια.

 

Άρα αν καταλαβαίνω καλά είσαι απογοητευμένος και από τη νοοτροπία στην Ελλάδα με τα νέα παιδιά;

Ναι.

 

“Θρύλος ο Νικοπολίδης, άξια πρώτος στην Ανδρών ο Βλαχοδήμος”

 

Κεφάλαιο Εθνική ομάδα. Είσαι από τους βασικούς τερματοφύλακες της Ελπίδων. Πως είναι να έχεις προπονητή τερματοφύλακα;

Μου φαίνεται πάνω – κάτω το ίδιο. Προφανώς ξέρω ότι ο Αντώνης Νικοπολίδης είναι ένας από τους πιο ιστορικούς τερματοφύλακες στην Ελλάδα. Είναι ένας θρύλος για τη χώρα και σέβομαι απεριόριστα όσα έκανε τόσο με Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό όσο και με την Εθνική.

 

 

Σαν προπονητής πως είναι;

Καλός προπονητής, δεν έχει κάτι που θα έλεγα ότι δεν μου αρέσει.

 

Αισθανθήκατε όταν αποκλειστήκατε από την Αυστρία με τις Ελπίδες πως ήταν μία μεγάλη χαμένη ευκαιρία;

Κάθε φορά που δεν τα καταφέρνεις είναι μία χαμένη ευκαιρία αλλά και φέτος έχουμε ένα πολύ δυνατό σύνολο οπότε πιστεύω πως μπορούμε να καταφέρουμε κάτι καλό.

 

Πιστεύεις, δηλαδή, ότι έχει πολύ ταλέντο αυτή η φουρνιά;

Ναι. Θεωρώ ότι υπάρχει πολύ ταλέντο και αυτό έχει φανεί και στα τελευταία φιλικά κόντρα σε καλές ομάδες.

 

Από τους τερματοφύλακες που είναι τώρα στην Ανδρών, ξεχωρίζεις κάποιον;

Ο Βλαχοδήμος είναι καλός τερματοφύλακας. Πιστεύω άξια είναι πρώτος αυτή τη στιγμή στην Εθνική.

 

Είναι ένα από τα όνειρά σου να παίξεις στην Εθνική Ανδρών;

Σίγουρα κάθε ποδοσφαιριστής έχει αυτό το όνειρο.

 

Είχες πρόταση να παίξεις στην Ανδρών της Βουλγαρίας;

Ναι και μάλιστα ενώ ακόμα ήμουν 19 ετών αλλά την απέρριψα γιατί εγώ ήθελα να παίξω για την Ελλάδα.

 

Ποιον τερματοφύλακα έχεις ως πρότυπο;

Δεν θα έλεγα ότι έχω κάποιον πρότυπο. Μου αρέσουν διαφορετικά χαρακτηριστικά πολλών τερματοφυλάκων. Για μένα αυτή τη στιγμή ο πιο ολοκληρωμένος είναι ο Τερ Στέγκεν. Μαζί του στο top 3 θα έβαζα Νόιερ και Ντε Χέα. Αν όμως ήθελα να πάρω ένα στοιχείο από έναν τερματοφύλακα αυτό θα ήταν η ταχύτητα του Όμπλακ στα πόδια.

 

“Στην Ελλάδα οι προπονητές φοβούνται να βάλουν τους νέους”

 

Τι πιστεύεις ότι πρέπει να αλλάξει στην Ελλάδα για να αξιοποιούνται παιδιά με το δικό σου ταλέντο;

Είναι κάτι αυτό που δεν θα αλλάξει ποτέ. Στην Ελλάδα οι προπονητές φοβούνται να βάλουν τους νέους παίκτες εξαιτίας του κόσμου. Σκέφτονται “γιατί να βάλω έναν μικρό και να με κράξουν παρά να βάλω έναν μεγάλο που θα κράξουν εκείνον”. Ο κόσμος κάθε ομάδας κατακρίνει τον προπονητή αν χαθεί ένα ματς εξαιτίας ενός νέου παίκτη. Στο εξωτερικό δεν τους νοιάζει αυτό, ρισκάρουν γιατί πιστεύουν στην αξία ενός νέου παιδιού. Άμα ρωτήσεις δέκα ανθρώπους στην Ελλάδα, οι οκτώ τουλάχιστον θα σου πουν πως θέλουν να παίξουν τα νέα παιδιά. Μέσα στο παιχνίδι όμως αν ένας μικρός κάνει γκέλα, αυτός που θα κράξει πρώτος θα είναι αυτός που θα έχει πει νωρίτερα πως θέλει να παίζουν τα νέα παιδιά.

 

“Στην Ελλάδα αν ένας παίκτης πουλήσει οπαδιλίκι θα γίνει αγαπητός”

 

Πόσο εύκολο είναι ή αντίστοιχα πόσο δύσκολο είναι για ένα παιδί στη δική σου ηλικία να γίνει αγαπητό στην εξέδρα; Ή αυτό είναι και ένα ρίσκο;

Εμένα καλώς ή κακώς εδώ στη Βουλγαρία με αγαπάνε. Ακόμα και όταν έχω κάνει λάθη με έχουν χειροκροτήσει. Ένας παίκτης αν πουλήσει οπαδιλίκι στην Ελλάδα ακόμα και αν δεν πάει πολύ καλά θα γίνει αγαπητός. Από την άλλη ένας παίκτης ακόμα και αν δεν δεθεί με την εξέδρα, αν είναι καλός προφανώς κανείς δεν πρόκειται να τον βρίσει. Άμα, βέβαια, κάνεις και τα δύο θα σε έχουν σαν Θεό.

 

“Αν γυρνούσα κάποια στιγμή στην Ελλάδα θα ήταν για τον Άρη”

 

Έχεις μεγαλώσει στον Άρη. Σκέφτεσαι πως κάποια μέρα θα ήθελες να γυρίσεις να παίξεις εκεί;

Θα το ήθελα αλλά προφανώς όχι τώρα. Ο Άρης είναι η ομάδα της καρδιάς μου. Για τα τελευταία χρόνια της καριέρας μου δεν θα ήθελα να γυρίσω σε άλλη ομάδα. Τουλάχιστον με βάση το πως νιώθω τώρα αν γυρνούσα κάποια στιγμή στην Ελλάδα θα ήταν για τον Άρη.

 

Για μία στιγμή έστω πέρσι όταν ήσουν κοντά στον Ολυμπιακό φαντάστηκες τον εαυτό σου αντίπαλο του Άρη;

Ναι αλλά δεν θα άλλαζε κάτι στον τρόπο που θα έπαιζα. Και στον ΠΑΟΚ να ήμουν κόντρα στον Άρη θα έπαιζα για τον ΠΑΟΚ.

 

 

“Ένα ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ πιο σημαντικό από αγώνα Τσάμπιονς Λιγκ”

 

Για έναν ποδοσφαιριστή σαν εσένα τι σημαίνει ένα ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ;

Δεν είναι σαν τα άλλα ματς. Είναι ένα ματς πιο σημαντικό και από παιχνίδι Τσάμπιονς Λιγκ. Είναι δέκα φορές πιο δύσκολο να διαχειριστείς ένα τέτοιο ντέρμπι ψυχολογικά.

 

Εδώ στη Βουλγαρία τι άποψη έχουν για το ποδόσφαιρο μας;

Για αυτούς που ξέρουν τι θα πει ελληνικό πρωτάθλημα πιστεύουν ότι είναι ίδιο με το δικό τους. Απλά δεν υπάρχει τόσο έντονο το οπαδικό στοιχείο. Για κάποιους παίκτες όμως η Ελλάδα θεωρείται ένα βήμα παραπάνω.

 

Επεισόδια γίνονται εδώ;

Όχι, μία φορά μόνο θυμάμαι να μας πετάνε πέτρες στο ματς με τη Λοκομοτίβ. Μου πετούσαν λοστούς, μπουκάλια και το ματς σταμάτησε. Από εκεί και πέρα δεν θυμάμαι κάτι άλλο.

 

Λέμε καμιά φορά ότι ένας τερματοφύλακας έχει μία πολύ πιο ολοκληρωμένη εικόνα των όσων βλέπει στο γήπεδο. Σε βοηθά αυτό από άποψη τακτικής;

Θα σου πω για την ομάδα μου. Με βοηθά γιατί εδώ στη Σλάβια έχω καταλάβει πως την τακτική μέσα στο γήπεδο θα την καθορίσει ο τερματοφύλακας. Είναι αυτός που θα δώσει το σύνθημα σε μία ομάδα να πιέσει ή να μείνει πίσω. Υπάρχει ένα πλάνο για τα στημένα όμως αν κάτι δεν αρέσει στον τερματοφύλακα μέσα στο παιχνίδι θα το αλλάξει. Εγώ είμαι αυτός που βλέπει και ξέρει πως πρέπει να αμυνθεί η ομάδα. Φυσικά μιλάω για το ανασταλτικό πλάνο. Ο τερματοφύλακας πρέπει να επεμβαίνει γιατί βλέπει το γήπεδο από πίσω.

 

“Το ματς της ζωής μου…”

 

Ο πιο δύσκολος αντίπαλος που έχεις αντιμετωπίσει;

Θα θυμάμαι πάντα το ματς με την ΤΣΣΚΑ φέτος που κερδίσαμε 1-0. Ήταν το ματς της ζωής μου. Έκανα 12 αποκρούσεις σε εκείνο το παιχνίδι.

 

Έχεις στο μυαλό σου την εικόνα ενός γεμάτου γηπέδου που πιθανώς να σου λείπει εδώ;

Έχω απίστευτη τρέλα να θέλω να παίξω εκτός έδρας σε ένα γεμάτο γήπεδο. Το έζησα στην Μπότεφ όπου οι εξέδρες είναι δίπλα στον αγωνιστικό χώρο. Με έβριζαν όλοι και ήθελα οκτώ φορές παραπάνω να θέλω να παίξω και να κερδίσω. Θα ήθελα, δηλαδή, να παίξω στο Χαριλάου, στην Τούμπα, στο Καραϊσκάκη, στη Λεωφόρο.