Ο… εντεκάλογος των γονιών που “ματώνουν” οικονομικά και ψυχολογικά για να δουν τα παιδιά τους να ασχολούνται με τον αθλητισμό (κι όχι απαραίτητα με τον πρωταθλητισμό).
Πολλοί γονείς προσπαθούν από μικρή ηλικία να βάλουν στα… μονοπάτια του αθλητισμού -κι όχι απαραίτητα του πρωταθλητισμού- τα παιδιά τους.
Δεν το κάνουν τυχαία, υπάρχουν λόγοι γι’ αυτό. Πολλοί λόγοι για την ακρίβεια…
Ακόμα κι αν χρειαστεί να “ματώσουν” οικονομικά, ξέρουν πως στο… τέλος της ημέρας μόνο ωφελημένα θα βγουν τα “βλαστάρια” τους.
Να, λοιπόν, κάποιοι από τους λόγους που ένας γονιός βάζει βαθιά το χέρι στην τσέπη για να δει το παιδί του αθλητή:
– Πληρώνω για εκείνες τις στιγμές που το παιδί μου είναι τόσο κουρασμένο που αισθάνεται ότι θέλει να τα παρατήσει αλλά δεν το κάνει.
– Πληρώνω για την ευκαιρία που έχει το παιδί μου να κάνει φιλίες ζωής.
– Πληρώνω για το παιδί μου να μάθει να είναι πειθαρχημένο.
– Πληρώνω για το παιδί μου να μάθει πώς να υπερασπίζεται τον εαυτό του.
– Πληρώνω για το παιδί μου να μάθει να φροντίζει το σώμα του και να γυμνάζεται.
– Πληρώνω για το παιδί μου να μάθει να συνεργάζεται με άλλους και να είναι ένα πρόθυμο, ταπεινό και σεβαστό μέλος μιας ομάδας.
– Πληρώνω για το παιδί μου να μάθει να διαχειρίζεται την απογοήτευση, όταν δεν παίρνει το αποτέλεσμα που περίμενε ή όταν δεν τα καταφέρνει σε μια τεχνική και εξακολουθεί να προσπαθεί να βάζει τα δυνατά του.
– Πληρώνω για το παιδί μου να μάθει να βάζει και να πετυχαίνει τους στόχους του.
– Πληρώνω για το παιδί μου να μάθει ότι χρειάζονται ατέλειωτες ώρες σκληρής δουλειάς και προπόνησης για να φτάσει στην κορυφή και ότι η επιτυχία δεν θα του χαριστεί.
– Πληρώνω για το παιδί μου για να περνάει τις ώρες του σε ένα γήπεδο –γυμναστήριο αντί μπροστά σε μια οθόνη.
– Πληρώνω για την δυνατότητα που του δίνεται να μάθει ότι αθλητής δεν είναι μόνο μπάλες, εμφανίσεις, φόρμες, παπούτσια… αλλά τρόπος ζωής.
